Мораль такова:
Беда, коль пироги начнет печи сапожник,
А сапоги тачать пирожник.
Каждый должен заниматься своим делом.
Я могу сказать, что возможно у рассказчика есть наболевшая тема из его детства. Это то что взрослые не понимают детей, а дети взрослых. И то что у них разное мировозрение. Ведь мальчик видел удава, проглотившего слона. А взрослые видели шляпу.
Ответ:
<u>Добавлю к другом комментатору</u>
1. опомнилась, прислушивалась, слушала - это градация
2. как бы беседуя с собой - сравнение
3. Риторические восклицания: О, как все это я любила!.. Нет, никому еще не удавалось! О господи!.
4. Многосоюзие + анафора :
И медленно опомнилась она,
И начала прислушиваться к шуму,
И долго слушала — увлечена,
Объяснение:
Жыццёвая мудрасць і душэўная прыгажосць дзядзькі Антося (па паэме Якуба Коласа "Новая зямля")<span> Паэма «Новая зямля» была распачата Якубам Коласам у Мінскім астрозе. Там былі напісаны асноўныя раздзелы паэмы, сярод якіх і раздзел «Дзядзька-кухар». Тут аўтар расказвае пра сяброўства лесніковых дзяцей з дзядзькам Антосем, які аднойчы вырашыў здзівіць пляменнікаў новымі прысмакамі — клёцкамі з бярозавым сокам. Аднак нічога добрага ў дзядзькі-кухара не атрымалася.
Кожны радок раздзела насычаны гумарам, дасціпным жартам, лагодным смехам. Таму і чытаецца ён лёгка, як бы на адным дыханні.
Прыцягальным і захапляльным вобразам у раздзеле з’яўляецца вобраз дзядзькі Антося. Дзядзька Антось — увасабленне сілы і таленту людзей з народа. Вызначальныя рысы яго характару — бязмежная дабрыня, спагадлівасць, шчырасць, ветлівасць, дапытлівасць, лёгкая іронія ў стаўленні да жыццёвых праяў. Яны раскрываюцца ваучынках, паводзінах героя, а таксама ў партрэтнай характарыстыцы:
Ён невысок, не надта ёмак,
Ды карчавіты і няўломак,
А волас мае цёмна-русы,
І зухаўскія яго вусы...
А вочы шэры, невялічкі,
Глядзяць прыветна, як сунічкі...
То смех, пго хіпграсць з іх бліскае,
То дабратпа, але якая!
Дзядзька зачароўвае нас непасрэднасцю сваёй натуры, адкрытасцю душы, шчырасцвэ. Ён — прыроджаны штукар, весяльчак, забаўнік, чалавек, востры на слова, які любіць пажартаваць. Мова яго каларытная, яркая, багатая на прыказкі і прымаўкі. Уласнае кухарскае «вынаходніцтва» самакрытычна ацэньваецца такімі словамі: «Паскудства, брат, і не пытайся!» У гумары Антося, у яго жартах, у шматлікіх афарызмах выяўляецца мудрасць і дасціпнасць народа, яго розум і духоўная прыгажосць.
А як цудоўна ўмее дзядзька расказваць казкі, апісваць розныя здарэнні. Дзеці яго слухаюць з захапленнем. Антось любіць дзяцей, добра ведае іх псіхалогію, інтарэсы, патрэбы, гаворыць з імі, як з дарослымі, раіцца, спрачаецца. Ён іх дарадчык, настаўнік і суддзя:
І дзядзька майстар быў на штукі,
І быў механік на ўсе рукі:
І дудку скруціць вам, і стрэлку,
І нарысуе нават елку...
Дык і не дзіва, што любілі,
Што на руках яго насілі.
Мне вельмі спадабаўся гэты раздзел паэмы,чытаць які было цікава і смешна.
</span>
Проглотившевося медведя замерли в пустой комнате с Дефоржем (Фоанцузом) и был только 1 угол безопасным , иногда приходилось и стоять в углу спасаясь от дикого, голодного медведя по 2,3 часа !!!, вот и вспомнил Троекуров что тот не пробывал свой метод. И ведет он Дефоржа по темным углам ,коридоров,и якобы случайно слуги , рыцари толкают и закрывают комнату на ключ!!!!!Дубровский (под видом Дефоржа) не растеряться. Он достал свой маленький пистолет и выстрельнул ему прямо в ухо ( это не пошла я шутка) и после этого ХРАБРОВО поступка маша полюбила Дубровского!!!!, Все что удалось вспомнить))