Метафары: поле смяецца, вясна расцвіла, мкнуцца мімаволі
Эпітэты: у яснай далі, сінеюць міла, халодным срэбрам, доўгія часіны, ад родных ніў, бяздольныя
На - прыстаўка
жы - корань
ва - суфікс
ць - суфікс
аснова - нажыва (суфікс ць - формаўтваральны і ў аснову не ўваходзіць)
Усё было мне міла тут:
Над Нёманам зялёны кут,
Палі шырокія, узгоркі,
I смоль сасны, і ў небе зоркі,
I пах асіны гаркаваты,
Сады зялёныя ля хаты,
I гучны перазвон крыніц,
I сполах вечарам зарніц,
I Нёман мой, як шкло, празрысты,
I маладзік у небе чысты,
I шумны за ракой начлег,
Дзяўчат-красунь вясёлы смех,
I кроплі жнівеньскай расы,
На лузе першы звон касы,
I кожнае жывое слова
<span>Прыветнай беларускай мовы...</span>
Расказау́ брату вельмi цiкаваю гiсторыю.
Я насыпау́ папугаю ежы i Ён яе з‘еу́.