Правильно. Если человек умееь Пользоваться словами,то они будут сильными в его руках,а в словаре просто записаны,непонятны,если человек не умеет пользоваться словами,то они будут звучать нелепо из его уст. Нужно учиться правильно выражать свои мысли,и правильно подбирать слова
Ащтобуснае дэпо н.р. вяликае кафэ н.р. Пригожае какаду. Н.р. цудощнае Гаици н.р. дакументальнае кино н.р. шырокая Мисуры. Ж.р. старая фрау. Ж.р. чыстае фае н.р
1 канчатки а я жаночы род 2 канчатки о а е мужчынски нияки род 3 нулявы канчатак жаночы род
Ответ:
Пра тое, як Свіслач ўзяла ў мужыкі Менеска ...
Нямала легенд склалі мінчане пра сваё любімым горадзе. Ёсць сярод іх і тая, што распавядае пра яго падставе.
Даўным-даўно жыла на белым свеце дачка Вадзянога - Свіслач. Славілася яна незямной прыгажосцю, а размяшчэння яе дамагаліся сам Пярун і Жыжаль. Але непакорлівай была прыгажуні, смяялася над жаніхамі, а аднойчы прапанавала ім паспытаць каменны вясельны пірог. І ў рэшце рэшт паплацілася за свой характар - засталася адна-адзінюткая ... Калі прыгажуня канчаткова страціла надзею выйсці замуж - расплакалася перад бацькам Вадзяніком. Пашкадаваў яе стары: - Цяжкія выпрабаванні даеш ты жаніхам сваім. Зло смяешся над імі. Няма сярод багоў таго, хто б падышоў да цябе. Але ёсць яшчэ людзі. Можа, на наша шчасце приглянешься ты самому смеламу, самому выдаліць, самаму багатаму з іх? Можа, не спужаецца ён паспрабаваць твайго каменнага пірага? А я ж зраблю так, што людзі будуць часта прыходзіць у гэтыя месцы. І стварыў тады Вадзянік на беразе Свіслачы капішча: на месцы, дзе сваталіся да яе Пярун і Жыжаль, вырас дуб і з'явілася вогнішча. А дачка яго, кажуць, на самай справе выйшла замуж за чалавека. І быў гэта князь Менеск, які не разгрызают каменны пірог, а пабудаваў вадзяны млын, жорны якой размололи не адзін валун. А потым заснаваў на берагах ракі горад-крэпасць, назваўшы яго сваім імем ...
Як сустракаць гасцей
Для стварэння ў гасцей добрага настрою, трэба ветліва і ветліва сустрэць іх.
Запрашаючы гасцей на сняданак, абед, вячэра ці чай, варта дамовіцца за некалькі дзён, каб госці загадзя маглі падрыхтавацца да сустрэчы.
Калі па якім то прычынах адзін з запрошаных не можа прыйсці, ён абавязаны паведаміць пра гэта гаспадароў загадзя. Пры гэтым ён зусім не абавязаны падрабязна тлумачыцца, а гаспадарам лепш не высвятляць з настойлівасцю прычыну адмовы.
Прыходзіць у госці трэба сапраўды ў паказаны час, у лепш раней на 5-10 мін. Спазненне ва ўсе часы лічылася дурным тонам. І ўжо зусім непрыстойна, калі спазняецца сам гаспадар.
Спазняўся госця можна чакаць не больш за 10 хвілін і запрашаць ўсіх да стала.
Калі госці ўжо сядзяць за сталом, спазніўся павінен падысці да гаспадароў і папрасіць прабачэння. Гаспадары пры гэтым не ўстаюць са сваіх месцаў і не высвятляюць прычыну затрымкі госця.
Сустракаюць гасцей, як правіла, гаспадар з гаспадыняй або адзін з іх.
Калі ў госці прыходзяць муж з жонкай, то першай вітаецца з гаспадарамі жонка. Калі запрошана шмат гасцей, не абавязкова знаёміць усіх адзін з адным: дастаткова прадставіць усім які ўвайшоў, назваўшы яго імя, імя па бацьку і прозвішча. Можна згадаць пры гэтым "мая сястра", "мая сяброўка".
У сваю чаргу зноў прыйшоў не абавязкова вітацца з кожным за руку. Дастаткова зрабіць усім агульны ківок галавой.
Калі гасцей сабралася ўжо больш за палову, можна прапанаваць ім астуджаныя сокі. У гэты час госці могуць у больш свабоднай абстаноўцы пагутарыць, бліжэй пазнаёміцца адзін з адным.
Пры знаёмстве першымі працягваем руку женщина.Если ж яна не працягне рукі, не трэба прымушаць яе да гэтага.
Чакаючы запрашэння да стала, мужчыны, за выключэннем пажылых, як правіла, стаяць, а жанчыны могуць сядзець.
Калі збяруцца ўсе госці, гаспадыня ці гаспадар запрашае іх да стала.