Пришвин писал: «Я ведь, друзья мои, пишу о природе, сам же только о людях и думаю» .
Человек — часть природы. Вырубит он леса, загрязнит реки и воздух, уничтожит зверей и птиц — и сам не сможет прожить на мёртвой планете. Поэтому и обращался Пришвин к детям: «Мои молодые друзья! Мы хозяева нашей природы, и она для нас кладовая солнца с великими сокровищами жизни. Мало того, чтобы сокровища эти охранять - их надо открывать и показывать.
Для рыбы нужна чистая вода - будем охранять наши водоемы. В лесах, степях, горах разные ценные животные - будем охранять наши леса, степи, горы.
Рыбе - вода, птице - воздух, зверю - лес, степь, горы. А человеку нужна родина. И охранять природу - значит охранять родину. "
<span> Книги Пришвина — азбука природы. Многому она научит, многое объяснит. Любил Михаил Михайлович лес. Шёл он туда за открытиями: «Нужно было найти в природе такое, чего я ещё не видел, и может быть, и никто ещё в своей жизни с этим не встречался», — писал Пришвин. </span>
Мир, изображенный Некрасовым в стихотворении «Крестьянские дети» , полон света, тепла и доброты. Автор любит, понимает и хорошо знает крестьянскую жизнь. Быт народа всегда находится в гармонии с природой, которую автор рисует бережно и с любовью.
В начале стихотворения перед нами предстает спокойная и счастливая жизнь, которая может быть у поэта только в деревне: он занимается любимым делом (пишет стихи) , вокруг чудесная природа. Ему «живется легко» .
Автору всегда хорошо с детьми: он не раз бродил с ними по лесу, собирая грибы, ягоды, орехи.
Но затем он размышляет, что ждет крестьянского ребенка в будущем. С раннего возраста труд, который сначала может обернуться своей нарядной стороной: он видит, как отец любит землю и ухаживает за ней, и та благодарно отдает плоды вложенного в нее труда.
Но есть и другая сторона медали: слишком тяжел бывает этот труд. Не может не вызвать сочувствия маленький шестилетний «мужичок» , помогающий отцу в лесу.
<span>Сколько лет назад в Петербург приехала маленькая старушка-помещица?
Куда н</span><span>есколько лет назад приехала маленькая старушка-помещица?
Кто н</span><span>есколько лет назад в Петербург приехал?
Кто такой </span><span>Иван Иваныч?
Работал ли он в трактире?
Кто такой </span><span>сербский сражатель? Пил ли он?
Кто такой </span><span>старушкин должник? Сколько он должен?
Кто такая дама?</span>
Я лічу, што Васіль Быкаў — вельмі шчыры і навіты беларускі пісьменнік. Яго творы адлюстроўва-юць прыгожасць і магутнасць нашай роднай мовы. Гэтаму пісьменніку давялося зведаць усе жахі Вялі-кай Айчыннай вайны. Васіль Быкаў змагаўся супраць фашыстаў, быў двойчы паранены, ляжаў у шпіталях. Ён бачыў, як паміраюць людзі. Васіль Быкаў піша пра вайну, паказвае яе такой, якой яна была на самай спра-ве: жорсткай, бязлітаснай. Яго творы перакладзены больш чым на пяцьдзесят моў свету. У 1982 годзе пабачыла свет аповесць «Знак бяды». Галоўнымі героямі сталі Сцепаніда і Пятрок Багацькі. Я лічу, што яны тыповыя прадстаўнікі таго часу. Іх лёс закранула рэвалюцыя, калектывізацыя, вайна. Усё жыццё героі працавалі, але так і не пабудавалі свайго шчасця. Сцепаніда і Пятрок на пражыццё зарабляюць потам і крывёй. Калі яны былі маладыя, то марылі мець сваю зямлю. Пасля рэвалюцыі ім дастаецца не-вялікі надзел. Раней гэта зямля належала пану Яхі-моўскаму. I Сцепанідзе неяк няёмка браць тое, што належала другому, бо «на чужым і дармовым шчасця не будзе». Сумленне не дае Петраку і Сцепанідзе спа-кою. Яны працуюць ад ранку да позняга вечара, але лёс не мае літасці. Сцепаніда і Пятрок маюць розныя характары, на аднолькавыя падзеі яны рэагуюць па-рознаму. Сцепаніда — звычайная беларуская сялянка. Яна вельмі актыўны чалавек. Пасля рэвалюцыі стала чле-нам камітэта беднаты. Сцепаніда прагне ведаў, пава-жае адукаваных людзей, лічыць, што яны дапамага-юць яе вёсцы. Жанчына мае чулае сэрца і душу. Яна заўсёды дапаможа чалавеку ў бядзе. Калі раскулач-валі Лявона Багацьку, Сцепаніда збірала подпісы ў яго абарону, паслала мужа ў Мінск да Чарвякова, каб той дапамог. Але старшыня ЦВК Беларусі памёр. Яна выступае супраць насілля. Калі пачалася вайна, Сце-паніда адразу вырашыла змагацца з фашыстамі і па-ліцаямі. Яна не вельмі здзівілася, калі даведалася, што некаторыя з яе аднавяскоўцаў перайшлі на бок нем-цаў. Сцепаніда крадзе ў фашыстаў вінтоўку, не дае ім малака. Хаця яе могуць забіць, яна чым можа пера-шкаджае ворагу. У адрозненне ад сваёй жонкі, Пятрок — ціхі і на-божны чалавек. Ён ніколі не зробіць дрэннага друго-му. У час вайны Пятрок спрабуе прыстасавацца да немцаў і паліцаяў. Ён гоніць самагон для сваіх «адна-вяскоўцаў», дагаджае фашыстам. Не, Пятрок не сўп-рацоўнічае з ворагам, гэта не здрада Радзіме. Ён хоча выжыць. Але ў выніку герой не вытрымаў. Ён гаво-рыць паліцаям усё, што думае пра іх. Хоць Пятрок слабахарактарны, але ў апошнюю хвіліну знаходзіць у сабе сілы выказаць свае пачуцці, крыўду, гонар. На прыкладзе жыцця Петрака і Сцепаніды Васіль Быкаў адлюстраваў лёс цэлага пакалення беларусаў. Кожны чацвёрты беларус загінуў у час Вялікай Айчын-най вайны... Шмат было гераічнага... Але ў сваёй апо-весці пісьменнік паказаў нам звычайных сялян без зброі ў руках.
Чтобы сделать классную вечеринку, прежде всего должны быть гости и то, что есть на любой вечеринке- музыка и вкусняшки. Для того, что бы сделать вечеринку интересной, можно сделать небольшие сценки ( выступления). Еще вечеринка интересная- когда устраивают ролевые игры.
На самом деле,- это был всего лишь небольшой совет, потому что у каждого вечеринки в своем вкусе.