Атрымалiся словы i нацiск у iх:
1) лiмОн
2) кАша
3) малакО
Формы слова:
залаты (пярсценак)
залатога (пярсценка)
залатому (пярсценку)
пра залаты (пярсценак)
белы (колер)
беламу (колеру)
пра белы (колер)
з белым (колерам)
у белым (колеры)
аднакаранёвыя словы:
белізна
бялізна
пабяліць
пазалота
бялюткі
бельпабелка
золата
пазалочаны
залацінка
бялець
залаціць
залацісты (колер)
Л-пригол,ненагол
і-голос,нагол
с-пригол,ненагол
ц-м'який,ненагол.
е-голос,ненагол
Прыметы: да ночы зъяуляецца....
Зъяуленне вяликай колькасци....
Прыказки: у запас не падъяси.....
Адным канём усе поле не абъедзеш.
(Вместо ъ нужен апостраф.)
Дрэвы спяць. Я гэта бачыў. Да апошніх хвілін каштан утрымліваў лісце - засохлыя, зморшчаныя, але яшчэ жывыя. Да апошніх хвілін ён чакаў сонечнага промня. Нельга кінуць куча жоўтых лісця на волю лёсу, у бруд. Да апошніх хвілін ён чакаў, змагаючыся з восенню, - і дачакаўся сонца ...
... Марознае раніца. Каштан засынаў. А лісце - зморшчаныя, засыхаючыя, усё яшчэ былі жывыя. "Да наступнай вясны", - спяваў лісток, пакідаючы галінку, і плаўна слізгаў уніз, падбадзёрваць прамянямі сонца. Куды ні глянь - усюды ляцяць лісце, бліскаючы сонцам, усюды ляцяць ніткі, з якіх ткуцца першыя па-сапраўднаму восеньскія дываны. Лістапад ...
Дрэвы - як людзі. Увесну - нараджэнне лісця, жыцця, летам - росквіт і радасць, восенню - сон пануры і настальгічны, і зрэдку - развітальны сонечны прамень, апошняя радасць, а пасля яе не шкада пакідаць абалонку і ляцець ўверх. Куды? Лістапад ...
А ўвечары - зоркі, а ўвечары - неба: не чорнае, але іншага колеру. І колер неба за дзень змяняецца, як часы года. Раніцай - светла-блакітны, днём - асляпляльна-сіні, блакітны, а ўвечары - цёмна-сіні з ружовай аблямоўкай, як чаша, і з гэтай чары льецца на нас жыццё і ўсё добрае. Ноччу колер - сінявата-чорны з зоркамі.
Вось і прайшоў першы дзень лістапада.