У народных сказок нет автора,их придумал народ
ляжу я пад дрэвам задрамаў. і чую як хтосьці такім грубым голасам кажа мне - стаміўся падарожнік -адкрыць вочы я бачу высокага шырокага ў плячах волата. гледзячы на яго я думаю што тое дрэва пад якім я ляжу ён можа вырвати з каранямі адной рукой. ды адпачываю-адказаў я яму-ідзе не надвор'е, шлибы вы ў бліжэйшы село- адказаў мне і ушол ў бок ня надвор'я. гэта балю мая першая і апошняя сустрэча з богатырём
Прыметник,п.ф-матчын,марфалагичныя прыметы: прыналежны,жаночы род,адзиночны лик,назоуны скл,выказник.
Ядвабам аголеных ўночы адценняў
Лунаюцца мары ў празрыстаці зор…
Мільярды сусветных жаданняў-трымценняў
Ахутваюць ласкаю стомлены бор…
Прыціхласці рэха на стромых прасторах,
Бавоўнасці водару прагны глыток…
Скідай нерашуча, няўмела свой сорам
І можа пачуе спакушаны Бог…
Як дыхае цень, што прачнуўся да скону,
Як коткаю крочыць смуга да ракі…
Як плача матыль у бяскрыллі палону,
Дрэнна - дрэнны (суфiксальны)
*Образовался при помощи суффикса -а-*