Древнетю́ркское руни́ческое письмо́ (орхо́но-енисе́йская пи́сьменность) — письменность, применявшаяся в Центральной Азии для записей на тюркских языках в VIII—X вв. н. э.[1]
Орхоно-енисейская письменность обслуживала единый литературный язык (наддиалектный койне) того времени[2][3][4][5][6], который обычно называется языком орхоно-енисейских надписей[7].
Исследователями выделяются 7 групп (принадлежащие, соответственно): ленско-прибайкальская (курыканам), енисейская (Кыргызскому каганату), монгольская (Восточно-тюркскому каганату), алтайская (Западно-тюркскому каганату), восточно-туркестанская (Уйгурскому каганату в Монголии), среднеазиатская (Уйгурскому государству в Восточном Туркестане), восточно-европейская (булгарам (теория), хазарам ипеченегам)[8].
Названия даны: 1) по форме знаков, напоминающих германские руны; 2) по местам находок в долине Орхона(Второй тюркский каганат) и верховьях Енисея (Кыргызский каганат).
Бугин менин туган куним болады .менин туган куним болса оте катти куанамын.ол кезде сыйлактар акеледи .мен сыйлык алганды жаксы коремин.мине менин туган куним
Менің сыныптасым көп.Менің ең жақын досым Саша.
Сыныптасың ақылды ма сенің?Менің сыныбым екінші қабатта.
Менің сыныбым кең.сенің сыныбяң нешінші қабатта?
1. Әр жыл мезгілі үш айдан тұрады
2. Мен үшін жеті саны қасиетті сан болып табылады.
3. Оның ағасы жиырма жасқа толды.