Атау :мейраш,мектеп,жер
Ілік:мейраштың,мектептің,жердің
Барыс:мейрашқа мектепке жерге
Табыс:мейрашты мектепті жерді
Жатыс :мейрашда мектепте жерде
Шығыс:мейраштан мектептен жерден
Көмектес:мейрашпен мектеппен жермен
Абай (Ибраһим) Құнанбайұлы (1845-1904) — ақын, ағартушы, жазба қазақ әдебиетінің, қазақ әдеби тілінің негізін қалаушы, философ, композитор, аудармашы, саяси қайраткер[1], либералды білімді исламға таяна отырып, орыс және еуропа мәдениетімен жақындасу арқылы қазақ мәдениетін жаңартуды көздеген реформатор. Абай ақындық шығармаларында қазақ халқының әлеуметтік, қоғамдық, моральдық мәселелерін арқау еткен.
Абай Шығыс пен Батыс мәдениеті мен өркениетін жетік білген. Бірқатар әлем ойшылдарының еңбектерімен жақсы таныс болған. Философиялық трактаттар стилінде жазылған «Қара сөздері» - тақырып ауқымдылығымен, дүниетанымдық тереңдігімен, саяси-әлеуметтік салмақтылығымен құнды.
Қысқаша шолу
Орта жүздің Арғын тайпасының Тобықты руынан шыққан билер әулетінен. Әкесі Құнанбай Өскенбайұлы өз заманындағы атақ даңқы алысқа кеткен адамдардың бірі болған. Патша өкіметі XIX ғасырдың ортасындағы бір сайлауда оны Қарқаралы ауданының аға сұлтандығына бекіткен. Шешесі Ұлжан Орта жүздің Арғын тайпасынан Қаракесек руының шешендікпен, тапқырлық, әзіл әжуамен аты шыққан шаншарлардың қызы «Абай» деп жас Ибраһимді анасы Ұлжан еркелетіп атаған. Содан бері бұл есіммен Абай тарихқа енді.
Осындай текті ортадан шыққан Құнанбай мен Ұлжаннан туған төрт ұлдың бірі Абай жастайынан ақ ерекше қабілетімен, ақылдылығымен көзге түседі. Балаға сыншы әкесі осы баласынан қатты үміт етеді. Әкесі оның зеректігін байқағаннан кейін, 10 жасқа толған соң Семейдегі Ахмет Риза медресесіне береді.Медреседе төрт жыл оқығаннан кейін, оқудан шығарып алып, қасында ұстап, ел басқару ісіне баули бастайды. Әкесінің төңірегінде ел жақсыларымен араласып, өз халқының рухани мәдениет жүйелерімен жете танысады. Өзі билер үлгісінде шешен сөйлеуге төселеді. Ұтымды сөзімен, әділ билігімен елге танылып, аты шығады. Көп ұзамай, жетпісінші жылдардың бас кезінде Қоңыр Көкше дейтін елге болыс болады. Билікке араласып, біраз тәжірибе жинақтағаннан кейін ол халық тұрмысындағы көлеңкелі жақтарға сәуле түсіруге күш салып бағады. Бірақ онысынан пәлендей көңіл тоятындай нәтиже шығара алмайды. Сондықтан халқына пайдалы деп тапқан істерін көркем сөзбен, әсіресе, өлеңмен насихаттамақ болады. Абай бір жағынан шығыс классиктері Низами, Сағди, Қожа Хафиз, Науаи, Физули, Жәми тағы басқаларды оқыса, екінші жағынан А. С. Пушкин, А.И. Герцен, М.Е. Салтыков-Щедрин, Н.А. Некрасов, М.Ю. , Л.Н. Толстой, И.А. Крылов, Ф.М. Достоевский, И.С. Тургенев, Н.Г. Чернышевский мұраларын оқып, терең таныс болған, Батыс әдебиетінен Гете, Джордж Байрон сияқты ақындарды оқып, Дрепер, Спиноза, Спенсер, Льюис, Дарвин сынды ғалымдардың еңбектерін зерттейді
«Алтын адам» — 1970-ші жылдарының басында Есік қорғанында — сақтар тайпасының жас көсемінің зираты табылды.[1] Дәлірек айтқанда: Алматы облысы Есік қаласының солтүстігіндегі Есік өзенінің сол жақ жағалауындағы темір дәуірінен сақталған сақ обасынан табылған алтын киімді сақ жауынгерінің мүрдесі. 1969-1970 жылдары археолог К.А. Ақышев тапқан.Топырақ қорғандармен ұштасып жатқан қорым солт-тен оңт-ке қарай 3 шаршы км жерді алып жатыр. 40-тан астам обадан тұратын қорымның оңтүстік шетінде биіктігі 6 м, диаметрі 60 м үйінді төбе астынан екі қабір ашылды.
Біреуі ертеректе тоналған. Екіншісінен жасы 17-18 шамасындағы сақ жауынгерінің мүрдесі ашылды. Қабір шырша бөренелерден жасалған, көлемі 3,3х1,9 м, биіктігі 1,5 м, сол жақ бөлігіне қойылған сақ жауынгерінің басы батысқа қаратылып жатқызылған. Қабірдің оңтүстік және батыс шеттерінде металл, қыш, ағаштан істелінген ыдыстар, зергерлік бұйымдар қойылған.
Қабір ағаш қақпақпен жабылып, темір құрсаулармен бекітілген, еденіне тақтай төселген, ал адам қойылатын жеріне алтын жапсырмалармен безендірілген төсеніш салынған.
Ақпарат! Тапсырып жатқан жүктің салмағын авиакомпания реттейді. Көптеген авиакомпаниялар жүктің салмағын әрбір адамға жиырма кг рұқсат етеді, яғни екі адамға қырық кг. Барлық әуежай ағылшын тілінде белгілерді ұсына алады. Әуежайдан қалаға дейін арнайы автобуспен немесе поезбен жеткізілуін келуі жүргізіледі. Әрбір үлкен жүкке қосымша ақша төленеді.
<span>
Қазақстан жаңалықтары
Біз әлеуметтік желіде:
</span><span><span><span><span />
</span><span>СұрақтарЖауапсызҚолданушыСұрақ қоюБлог жазуБлогРадио</span></span></span><span><span>
Бейімбет Майлин айт күндері әңгімесі керек
</span></span><span /><span><span>
+1 дауыс
</span></span><span><span>
124 қаралды
</span>
Бейімбет Майлин айт күндері әңгімесі керек
<span>бейімбет майлинайт кундері</span><span><span /><span><span>
Milana778
Оқушы
</span><span>
Үй тапсырмасы
</span><span>
5.02.2016
</span>
сұрақ қойды
</span></span></span><span />
Объявление скрыто.
<span>1 жауап</span><span /><span><span>
+2 дауыс
</span></span><span />Жақсы Жауап
Бейімбет Майлиннің айт күндері
әңгімесі: - Айт құтты болсын! - Айтсын, жақсылығы бірге болсын! - Жыл
он екі айда бір келген жарықтық «айт» қой, бұл күнді көрген де бар
шығар, көрмеген де бар шығар... I Сәске түс. Желсіз тынық ыстық. Азғана
мал ауылдың қорасында көлеңке сайын топтанып, көбі салған түтінге
ықтасында тұр... ызындаған маса, сона, шіркей есінді тандырғандай...
Ауылдың адамының бәрі қыбырлап, ерсілі-қарсылы кезіп жүр. Бәрі де
киінген. Жүздерінде әлденедей бір куаныштың белгісі бар. Жер ошақ
біткеннің көбінде асылған қазан, ақ көбігі бұрқылдап семіз ет қайнап
жатыр... Кәрі-құртаң шалдар, кемпірлер екеу-екеу көлеңкеде отыр.
-Жарықтық-ай, бұл күнді де жұрттың көретін күні бар екен-ау!.. Ауылдың
орта жеріндегі бір үйдің алдында үйме-жүйме болған кісі. Ішінде кәрілеу
кемпірлер, бірен-саран шалдау адамдар да бар... Біреуі пышақ қайрап, бір
жігіт семіздеу қызыл өгізді ұстап тұр. Шеттен келген адам: - Құрбандық
қабыл болсын, - дейді. - Әмин, айтқаның келсін! - дейді шалдар. - Неғып
кеш қалып жатырсындар? - Малдың табылғаны-ақ осы болды... шетінен ұстап
соятын бұрынғы дәуір қайда... Жұмағазы Зәйкүлмен шетте сөйлесіп тұр... -
Сен шалсайшы, мен кәйтейін. - Қой, ойбай, өзің кір, мен ренжімеймін. -
Кір, кемпір, Жұмекең рұқсат берген соң, несіне тоқталасың. - Ия, шын
айтам. Шала ғой, мен бұрын да шалып жүрмін ғой... құдай қабыл қылса
махрұм қылмас... - Қой, мені әуре қылма... - Неге? - Соны қалай
шалатынын да, намазын қалай оқитынын да білмеймін. * * * Алдыңғы
қатардағы ақ отаудан бұралып бір келіншек шықты. Басында шетін
кестелеген шашақгы көгілдір жаулық. Неше түрлі асыл тұмаршалар қадаған
көк пүліш қамзолдың төсі неше түрлі асыл ілгек, алқым баулармен
безелген. Тысқа шығып біраз тұрды да: - Еркежан, - деді. Үйден 16-17
шамасындағы бұралған әдемі қыз шықты. Үсті-басы малынып тұр. Келіншек
күлімсіреп: - Суға барайық. Айдарлым да келе жатыр екен, - деді. Қыдырып
жүрген бір-екі жігіт арт жағынан келіп келіншекті қытықтап қалды. -
Қойшы, ибай, ұятты... - Мұнша безеніп қайда барасың... - Айттаймын... -
Байы үйде жоқ болған соң құтырып жүргенін көрмеймісің, - деп екінші
жігіт күлген болды... * * * Терлеп-тепшіп, үйінің көлеңкесінде ақ
текесін сойып жатқан Молдағалидың қасына Уәли келді. - Айт кұтты болсын.
- Айтсын... - Немене, сен тоқтынды саттың ба? - Жоқ. - Маған сатшы,
әжеме құрбан шалдырайын. - Ақша дабай. - Күз аларсың. - Болмайды. Уәли
кеткен соң Молдағали текенің терісін жұдырықтап жатып: - Аштан өлейін
деп жүріп, айтта несі бар екен, алдап апарып сойып бір тоймақ қой, - деп
күлді... II Ауылдан оңаша, томардың жел жағында үш қара үй тұр.
Маңайында қыбыр еткен мал да жоқ, ызындаған маса да жоқ, асылған қазан
да жоқ, кезіп жүрген адам да жоқ... Күнбатыс жақ шеттегі үйдің
көлеңкесінде, үсті-басы өрім-ерім болып бүкшиіп он екі-он үш жасар бір
кыз бала мен бір орта жасты әйел отыр.Жүздері сарғылт, көздері ісіңкі...
«Уф!» деп күрсінеді. Әлденені ойлайды... Айдай әлем қуанып жатқан «айт»
оған азап секілді. Бар айтатыны: - Сорлады-ау, сорладық-ау... Ауыл
жақтан ақсандай басып орта жастағы бір еркек келеді.Киімі алым-жұлым,
мойнында дорба. - Қатын, Бәкен қалай? - Не қалайын сұрайсың, сорлады
ғой. - Немен, қайтты ма? - Қайтты. Көлеңкеге сылқ етіп құлай кетті,
жылады. - Ақыр байдың түбі аштан өлер деген осы екен-ау... Зейнеп ше? -
Кірпігі қимылдап жатыр еді, не болғанын білмеймін. - О да өлген шығар.
Мойнындағы дорбаны алып жерге тастай берді, ішінде бірдеме бар секілді. -
Бірдеме таптың ба әлде? - Мардымды нәрсе жоқ. Тырдай жалаңаш алты-жеті
жасар бір ұл, бір қыз бала тысқа шыға келді. Қапшықтан алып жатқан
домалақ малдың терісін көріп екеуі бірдей тарпа бассалды. Таласты. -
Қойындар, кұрғырлар. Мә, біреуіңе жүректің құлағы бар. - Күнімен
жүргендегі әкелгенің осы ма, - деді қатыны. - Е, қайтейін, бермеген
соң... мынау текенің ені... Мынау жүректің құлағы... мұны да итке
лақтырған жерінен алдым...Жұрттан қайыр кеткен ғой... құрбандарының
қанын бер деп едім, Ұлбала бәйбіше айқай салды: «Былтырдан бері
асырағаным жетер» деп... не бергенін қайдан білейін... - Ай,
сорлысың-ау, мана өзім барғанда ішек-қарнын аршып бірталай нәрсе
әкелетін едім, аурудан шыға алмадым ғой...
<span><span /><span><span /><span />
</span></span>