Мядзведзь-это на белорусском языке будет так.
<span>лёгкая, птушыны, вострая, якая смяецца, ветлівая да
дзёрзкасьці, пырхае, як матылёк, гаворка француза, цяжкая,туманная, ўдумваемся
сама ў сябе, разлічаная гаворка немца, ясная, сціснутая, пазбягае ўсякай
нявызначанасці, прама якая ідзе да справы, практычная гаворка брытанца,пявучая,
зіготкая, якая грае фарбамі, вобразная гаворка італьянца, бясконца меладычная,
волнуемая унутраным уздымаюцца яе пачуццём і зрэдку разрывалася гучнымі
воплескамі гаворка славяніна - лепш за ўсіх магчымых характарыстык, лепш самой
гісторыі, у якой часам народ мала прымае ўдзелу, знаёмяць нас з характарамі
народаў, якія стварылі гэтыя мовы. Вось чаму лепшае і нават адзіна дакладнае
сродак пракрасціся ў характар народа - засвоіць яго мова, і чым глыбей
ўвайшлі мы ў мову народа, тым глыбей ўвайшлі ў яго характар!!!</span>
1) Над полем звiнiць жаваранак.
2) Уздоýж дароги стаялi стройныя таполi.
3) Мы ехалi лугавой дарогай.
4) У садах ад сакавiтых антонавак гнулася голле яблынь.
5) У начным небе мiльгацелi зоркi.
Усе сказы апавядальныя.
ý - гэта нескладовая.
<span>На мой погляд, лета – найцудоўнейшы час года, паколькі вельмі цёпла, вакол усё прыгожа, і ў нас маецца выдатная магчымасць адпачыць. А яшчэ лета – гэта час канікул і адпачынкаў. Мы можам адправіцца куды заўгодна, выдатна правесці час каля вадаёма, у цені смарагдавай зеляніны, плёскацца ў цёплай вадзе. А можна адправіцца ў горы, насіцца на ровары або гуляць ў разнастайныя гульні.Я хачу падзяліцца ўражаннямі ад самага запамінальнага моманту за апошнія летнія вакацыі. У ліпені мы з маёй сям'ёй арганізавалі выезд у лес на шашлыкі. Быў разведзены вогнішча, прыгатавана мяса для смажання, і пастаўлена палатка. Пакуль мае бацькі рыхтавалі абед, я адправіўся ў лес, каб, як след, нагулять апетыт.Лес у гэты дзень быў цудоўны! У паветры стаяў водар кветак, мёду і суніцы. Усё вакол было зялёным, толькі ствалы дрэў яркімі плямамі вылучаліся на цёмна-зялёным фоне. Шчабяталі на сваёй мове птушкі, стукаў дзяцел.Раптам пачуліся падазроныя гукі... Мне здалося, што хто-то прашыпеў побач са мной. Я павярнуўся і ўбачыў... якая выгінаецца змяю! У мяне тут жа перахапіла дыханне. Я нават не запомніў, як яна выглядала, паколькі моцна спалохаўся. Я пачаў павольна адступаць, а затым рынуўся да нашага лагера. Я вырашыў не распавядаць аб усім, што здарылася маме, каб не хваляваць яе. Крыху пазней, паабедаўшы і ўдосталь павесяліліся, мы сабралі рэчы і паехалі дадому.Так... Час ляціць вельмі хутка. Шкада, што немагчыма паўтарыць тыя моманты і адчуванні, якія былі перажыты табой за час канікул. Але я веру, што наступнае лета будзе незабыўным!</span>