<span>а ў якіх сказах????......</span>
Смотря что в предложении, а так ён успомниць)
Горау - Гэта галоуны герой.
Мы можам сказаць, што ен храбры (кали ен рушыу адправицца праз раку)
Ен уважау людзей и ен зауседы дабявауся свайго (целенаправлены)
Жорсткасць. Навошта я буду тлумачыць, што гэта значыць? Кожны, я ўпэўненая, ведае. Але ад гэтага становіцца толькі страшней глядзець на тое, што робіцца ў свеце. Я прывяду некалькі прыкладаў. Далёка хадзіць не будзем, возьмем нашу школу. У кожным класе ёсць чалавек, якога пастаянна зневажаюць і над якім увесь час смяюцца, а чым ён заслужыў такое стаўленне да сабе? Тым, што яго бацькі не зарабляюць на модныя рэчы, або тым, што ён не хоча лаяцца матам, паліць і піць? Няўжо, каб над табой не смяяліся, трэба быць такім, як усе? А вы не задумваліся, што гэты чалавек можа быць значна больш высакародны ўсіх тых, хто над ім смяецца. А можа, варта быць прыязней і больш уважліва да сваіх аднакласнікаў? Гэта можа аказацца прыемным!
Разгледзім іншы прыклад. Як мы ставімся да нашых настаўнікаў? Хіба не жорстка? Яны кожны дзень спрабуюць убіць нам у галаву хоць штосці. Перажываюць за нас больш, чым мы самі. Імкнуцца дапамагчы нам зрабіць правільны выбар у жыцці, а мы? ! Мы над імі проста здзекваемся: ругаемся, смяёмся, не рэагуем на іх словы… Вядома, ёсць такія вучні, якія цэняць і паважаюць працу настаўнікаў, але іх, на жаль, вельмі мала. Можа, хопіць думаць толькі пра сябе? Варта звяртаць увагу на людзей, якія атачаюць нас. Бо яны гэтак стараюцца для нас!
Жорсткасць, яна існуе не толькі ў сценах нашай школы, яна жыве ўсюды! Я вельмі спадзяюся, што людзі знойдуць у сабе сілы змагацца з ёй. І стануць дабрэйшымі і ветлівей ставіцца адзін да аднаго! Кожны з нас патрэбен разумець што без чалавечнасці ніколі не будзе вечнасці. А дарыць людзям усмешку і гаварыць прыемнае слова можа кожны з нас.
Драма Янкі Купалы
“Раскіданае гняздо” распавядае гісторыю адной беларускай сям’і, у якой адабралі
зямлю. Спачатку бацька, а потым сын судзяцца з панам, змагаюцца за свой
кавалачак.
Такіх гісторыяў
было шмат на беларускіх землях. Сваім творам Янка Купала адлюстраваў роспач
цэлага народу, які шукае праўды і справядлівасці, і не знаходзіць. Адсюль і
назва твору – “Раскіданае гняздо”. Гняздо тут – гэта не толькі сям’я і дом Зяблікаў.
Дарэчы, прозвішча Зяблікі – таксама сімвалічнае ў творы. Быццам яны птушкі,
гняздо якіх разбурылі, растапталі жорстка і бесчалавечна. Але, праз гэтую
асабістую гісторыю раскіданым гняздом Янка Купала называе ўсю Беларусь, абагульняе
лёсы цэлага народу.
<span>
</span>
<span>У творах Янкі Купалы
нацыянальнае адраджэнне заўсёды займае цэнтральную пазіцыю. Ён шчыра перажывае
за лёс беларусаў, якім выпадае адно выпрабаванне за другім на шляху да простага
чалавечага шчасця – працаваць на сваёй зямлі і жыць спакойна. Менавіта шчасце і
з’яўляецца галоўнай філасофскай праблемай твора “Раскіданае гняздо”. Кожны з
герояў драмы марыць пра шчасце, але кожны бачыць яго па-свойму. У выніку мы
бачым канфлікт, знешні і ўнутраны, паміж героямі і паміж рэчаіснасцю, якая
руйнуе, топча надзеі і “раскідвае” ушчэнт птушынае гняздо. </span>