У жыцці чалавека часта падсцерагае бяда, але калі звяртацца да Бога, ісці ў царкву, то адразу становіцца лягчэй.
Есць выпадкі, калі па малітвах людзі вылечваліся.
Бог – гэта дабро, а ў казках Георгія Марчука заўсёды добрыя сілы перамагаюць зло.
Ганначка ў казцы “ Чужое багацце” заўсёды паўтарала словы малітвы, якую перадала ёй маці, таму ўсе нягоды яна перамагла.
1. Колькi частак у творы?
а) 2; б) 5; в)8;
2. Хто галоуны персанаж твора? Хто такi "губаты"?
а) хлопчык; б) мяздведзь; в) ласяня;
3. Хто у першай часцы гнауся за "губатым"
i яго мацi?
а) лiса; б) воук; в) дзiкi кабан;
4. Колькi дзяцей было у сям'i?
а) 2; б) 3; в) 4;
5. Што здарылася з "губатым" у канцы твора?
а) ён знайшоу сабе другую сям'ю и пайшоу у другi лес; б) ён застауся жыць у сям' людзей; в) яго забiлi паляунiчыя са стрэльбы
<em>"Маці, - казала дачка, - мне трэба пагаварыць з табою".</em>
<em>"Навошта ты купіў гэта?" - запыталася маці.</em>
<em>Тата крыкнуў: "Сына, хадзем у краму!"</em>
<em>"Ты нічога не зразумеў, - сказаў хлопец. - А растлумачыць я цябе не магу".</em>
<em>"Я нічога не рабіла, - сказала дзяўчына і дадала: - Вы памыляецеся".</em>
1. Што знаходзілася да рэвалюцыі ў старой школе, дзе вучыліся хлопчыкі? (воласць)
2. Якія ў хлопцаў былі прозвішчы? (Макавей і Сырцоў)
3. Як звалі Ванінага малодшага брата? (Грышка, але ў сям'і яго называлі Глыжкай, бо ён сам так вымаўляў сваё імя)
4. Кім працаваў Ванін бацька? (цясляром)
5. На якой вуліцы жыў Ваня? (Ніжні Дол)
6. Якіх дрэваў было шмат на гэтай вуліцы? (вербаў)
7. За што Захар Маляўка атрымаў мянушку Скок? (яму бервяном у лесе пераламала нагу, з таго часу, наступаючы на яе, ён смешна падскоквае)
8. Хто быў першай ахвярай вайны, якую Ваня з Санькай убачылі на свае вочы? (Скокава карова, забітая бомбаю)
9. Што азначае выраз "скусваць быркі", які любіла паўтараць Ваніна бабуля? (<span>усё адно, што пакласці зубы на паліцу - галадаць)
10. Хто верхаводзіў апалчэнцамі, куды запісаліся некаторыя мужчыны з Ванінай вёскі, якіх не забралі ў армію? (</span><span>калгасны брыгадзір Максім Здор)</span>
Гэту сціплую кветку можна ўбачыць, дзе хочаш. Магчыма таму, што рамонкі такія будзённыя. Рамонкаў, аднак, было няшмат, затое якія яны былі! Балюча было пазіраць на іх. Нібы гэта не кветкі былі, а люстэркі, якія адбіваюць сонца. А што болып страшнае за тое, калі цябе адарвуць ад радзімы?.. I спружыніла зямля пад нагамі, зямля, на якой было так здорава і так хаце лася жыць.