Берагчы прыроду<span> – </span>значыць<span> любіць Радзіму</span>
Няма нічога больш каштоўнага, чым жыццё чалавека. Але, відаць, не ўсе гэта разумеюць. Інакш адкуль у свеце столькі войнаў?
Задумайцеся: ну што добрага можа даць чалавецтву і асобнаму чалавеку вайна? Хоць што-небудзь прыйшло на розум? А што дрэннага? Вось тут можна назваць многае: мільёны забітых і пакалечаных, яшчэ больш асірацелых і з разбітымі сэрцамі. Як пісаў Анатоль Вярцінскі ў сваім творы "Рэквіем па кожным чацвёртым":
Кожны чацвёрты быў мёртвы —
мір і спакой ім вечны!
Кожны трэці быў змораны,
скалечаны і знявечаны.
Кожны другі на целе
меў раны, апёкі ці шрамы.
I ўсе мы, усе мы мелі
<span>на душы сваёй раны.
</span>Вялікая айчынная вайна прайшлася па нашай краіне, змятаючы ўсё на сваім шляху. Мы не былі ініцыятарамі гэтай вайны і не былі ў ёй зацікаўленыя. Але чамусьці менавіта на нашай тэрыторыі вяліся самыя жорсткія баі. Менавіта наша радзіма была акупаваная нямецкімі захопнікамі. Менавіта сярод нашых людзей быў забіты кожны чацвёрты:
Лічым: кожны чацвёрты,
а той рахунак прыблізны,
а той рахунак няцвёрды,
<span>а ўрон яшчэ больш вялізны.
</span>Наш народ паказаў небывалую мужнасць ў гэтай вайне:
Зямля мая бой прымала
ад стара і да мала,
ад стогадовага Талаша
<span>Да Казея — малыша.
</span>За гэта яму гонар і хвала. Але яшчэ большая хвала будзе таму народу, які зразумее, што войны ніколі не прыносяць дабра. Іх вынік - гора, слёзы, боль, зраненыя целы і душы.
Нават калі вайна скончаная, яна назаўсёды застанецца ў сэрцах і памяці людзей незагойнай ранай. І свята будзе азмрочаным адсутнасцю тых, хто вярнуў мір на нашу землю цаною свайго жыцця:
Мір асвятліў нас сваім святлом.
Грымелі ўрачыста акорды.
Толькі не быў за святочным сталом
<span>кожны чацвёрты.
"Людзі, вы вывучылі ўрок?" - спытаюся я, перайначыўшы радок з вершу Анатоля Вярцінскага. </span>Азірніцеся на нашых загінуўшых продкаў. Чуеце іх галасы? Слухайце ўважліва. І не паўтарайце іх памылак.
Памятайце, што чалавечае жыццё - найкаштоўнейшае багацце. Спыніце войны, пакуль не знішчылі адзін аднаго. Любоў і памяркоўнасць - вось што выратуе чалавецтва.
Раніцай мы прачнуліся рана. Хутка паснедаўшы і цяпло апрануўшыся, мы паехалі ў лес за грыбамі. Сёння я грыбнік. І вось мы ў лесе. Я хутка знайшоў паляну на якой расли вялікія грыбы і маленькіх грыбочкі. Грыбы трэба зрэзаць акуратна, каб не пашкодзіць грыбніцу. Сабраўшы поўныя кошыка грыбоў, мы вярнуліся дадому. Ах, які-ж смачны быў грыбны суп.
1. Па заканчэнні школы кожны выбірае свой шлях, але ўсе роўна ўсе сустракаюцца зноў. 2. Дождж ліў некалькі дзён, але надвор’е абяцала быць добрае. 3. Славіку падарылі цікавую кнігу, і ён па вечарах з захапленнем чытаў яе. 4. Гадзіннік паказвае недакладны час, і я спазнілася на сутрэчу. 5. Пакойчык быў утульны, але я ўсе роўна люблю свой светлы пакой. 6. Загучала прыемная мелодыя, і ўсе пайшлі танцаваць.
Насельніцтва Рэспублікі Беларусь складае дзевяць мільёнаў чалавек. Натуральнае змяншэнне летась склала сем тысяч чалавек. Найвялікшая колькасць насельніцтва ў Мінскай вобласці - тры мільёна чалавек. Летась нарадзілася сто васямнаццаць тысяч дзяцей, памерла – сто дваццаць пяць людзей. У цэлым па краіне лік нябожчыкаў перавысіў лік народжаных на шэсць адсоткаў.