Ель и Сосна - это образы Насти и Митраши т. е. они так же росли вместе , помогали друг другу сплелись корнями , но они боролись между собой протыкали друг друга сучьями ( как брат и сестра спорили).
У меня была отличная жизнь! Я не зависила от пап и мам, свобода была в моих руках. Но в один день геолог Владимир Сергеевич прислал мне срочную телеграмму, что в ней говорилось, расскажу потом, но я тут же села в электричку и хотела уже мчать, но вспомнила реку Оку, всех тех кто так дороги мне. И в моей голове так и слышалось слово "оставайся"
Двух личностей главного героя, который очень легко меняет отношение к жизни в зависимости от ситуации. Показано чинопочитание и двуличие людей.
1 в этом тексте говорится про акулу 2 Они шутили 3 <span>Матросы спустили лодку, бросились в нее и, сгибая весла, понеслись что было силы к мальчикам; но они были еще далеко от них, когда акула уже была не дальше 20-ти шагов 4 Это тоже самое что и 3 5Он был старый артеллерист 6 В том что недьзя купаться в открытом море
</span>
Насцечка — галоўная гераіня аповесці К. Чорнага «Насцечка». Яна вельмі акуратная, сціплая.
Па характары — рашучая, аптымістычная, смелая. Вось як апісвае сваю гераіню К. Чорны: «...бойкая і рухавая дзяўчынка, белатварая, з густымі валасамі, якія роўна ляжалі на яе галаве пад грабянцом. Да самых халадоў яна прыходзіла ў школу ў шарсцяной кофтачцы, інэрай, у карычневыя палоскі, а калі стала халадней, — пачала надзяваць на кофтачку чорнае ватовае паліто з простым бобрыкавым каўняром і вузенькім суконным паяском».
Дзяўчынку адразу палюбілі ў класе. Пачалі называць яе ласкава Насцечка. Яна добра вучылася, паважала сваіх аднакласнікаў, была простая, ніколі не выстаўляла сябе. Насцечка вельмі любіла свайго дзеда. Калі дзед захварэў, дзяўчынка ўзваліла на свае плечы ўсе гаспадарчыя клопаты: бегала ў магазін, паліла ў печы, варыла есці. Яна паводзіла сябе як дарослая гаспадыня, нікому не скардзілася і не прасіла дапамогі.
Насцечка любіла прыроду, захаплялася яе прыгажосцю, адчувала, «як шум ветру за акном пераходзіць у ціхую музыку, расплываецца ў штосьці невыразнае».
Насцечка адчувала сваю годнасць, магла пастаяць за сябе. За гэта яе ненавідзеў Серж — адзіны Насцечкін вораг.
<span> Мне спадабалася гэта гераіня аповесці К. Чорнага. Яе можна было б узяць у сяброўкі. Такія людзі, як Насцечка, могуць быць сапраўднымі сябрамі, ніколі не падвядуць. Слушна заўважыла Насцечкава маці: «Дружба робіць вялікія справы. I ў няшчасці, і ў радасці без дружбы чалавеку нельга быць...»</span>