Привет! Меня зовут .... Недавно мы с родителями ездили кататься на горки. Мы катались с горок на санках, ледянках, баллонах, картонке и на линолеуме. Мы не только катались, еще, когда мы замерзли, мы пошли в машину погреться и кушали. В термос моя мама налила горячий чай. Он был вкусный, когда я его пил(-а), я сразу согрелся(-ась).
Мне очень понравилась наша поездка: было очень интересно и весело, но самое главное, то что я провел(-а) время со своей семьей!
Объяснение:
Уладзімір Дубоўка прысвяціў свой верш Беларусі, сваёй роднай старонцы. Шыпшына – спаконвечны сімвал Бацькаўшчыны. Менавіта першы радок песні заўжды цытуюць і зараз, калі кажуць пра Радзіму.
У вершы Дубоўка сцвярджае, што Беларусь ніколі еюне згіне, будзе змагацца і пад чужым гнётам не памрэ. У другой страфе аўтар кажа, што ён сам здольны АДЗІН абараніць краіну ад усіх чужынскіх навал.
Аўтар звяртаецца да самай маштабнай тэмы ў белапускай літаратуры – служэнне і адданасць Радзіме.
Мухаморамі, блнднымі паганкамі, абабкамі, падасінавікамі, жучкамі, чарвячкамі, грыбах, вожыкам.
Мець хату ў беларускай вёсцы заўсёды было маёй марай. Я ўяўляў , што гэта будзе драўляная, ўтульная хата з вялікімі дрэвамі вакол. Я таксама хацеў, каб хата ўвёсцы была недалёка ад ракі ці возера.
Я веру, што мары спраўджваюцца і, нарэшце, нам удалося купіць хату у вёсцы, якая знаходзіцца ў Віцебскай вобласці.
Я люблю праводзіць выхадныя і святы ў гэтай хаце, ў маленькай вёсцы з маімі бацькамі і сябрамі. Часам я праводжу частку сваіх летніх канікул у гэтай сапраўднай дзбеларускай хаце. Я адчуваю сябе абсалютна шчаслівым і спакойным ў сваёй хаце, тут я магу атрымліваць асалоду ад цудоўнага віду рэчак і палёў, збіраць грыбы і ягады ў лесе.
Вакол нашай хаты ў вёсцы растуць яблыні, кусты і кветкі. Мы ўпрыгожылі нашу хату карцінамі, тоўстымі дыванамі і старымі антыкварнымі гадзінамі. Я думаю , што наша хата ніколі не бывае пустой, нават тады, калі ў ёй нікога няма. Мне здаецца , што лясная фея або дух пастаянна ахоўваюць нашу вясковую хату.
Вёска, дзе знаходзіцца наша хата даволі маленькая. У ёй каля дваццаці хат, наша хата у вёсцы размешчана побач з лесам. Нашы суседзі вельмі прыемныя і прыязныя вясковыя жыхары. Яны часта заглядваюць да нас у госці і заўсёды гатовыя дапамагчы .
Увогуле, беларуская хата – гэта выдатная ідэя! Гэта асаблівае месца для адпачынку і можа быць нават для пражывання. Чыстая вада, свежае паветра, спакойная атмасфера прымусяць вас забыцца пра ўсё на свеце.
Я ўяўляю Насцю праз дзесяць гадоў маладой настаўніцай, з доўгай касой. На твары яе шырокая і добрая ўсмешка, а вочы часта іскрацца свавольствам. Яна прыгожая маладая дзяўчына, у яе шмат прыхільнікаў, але яна яшчэ не сустрэла сваю сапраўдную любоў. Яны жыве ў маленькай кватэры ў Гародне, дома ў яе заўсёды чыста і пахне свежай бялізнай і шакаладнымі цукеркамі. Яна шмат працуе, і дзеці яе вельмі любяць. Нягледзячы на тое, што яна вельмі добрая, чулая і вясёлая, у яе ёсць усяго адна блізкая сяброўка. Але гэта таму, што ў Гародню яна прыехала нядаўна. Упэўнены(упэўнена), што праз нейкі час у яе будзе шмат сяброў, шчаслівы муж и дзец<span>і.
Ўявіць жыццё Сержа праз дзесяць гадоў складаней. Мне ён </span>ўяўляецца прывабным юнаком, але выгляд мае адзінокі<span>, і праўда, сяброў у яго няма. Ён працуе ў Мінску з бацькам, на працы яго цэняць. Ён - добры малады спецыяліст, і, напэўна, шмат чаго ў жыцці даб'ецца. Аднак добра яго ніхто не ведае, характар у яго стрыманы і ўтойлівы. Бацькі яго ўпотай перажываюць, што ён не ажэніцца.
</span>