Эпиграф " Во всех ты, Душенька, нарядах хороша. " раскрывает общий смысл произведения "Барышня-крестьянка". Лиза была влюблена в Алексея, сына соседнего помещика. Но, к её сожалению, Алексей не обращал внимания на светских барышень. Ему были более по нраву крестьянские девушки. Следовательно, из-за этого Лиза, дочь одного помещика, решила переодеться в крестьянку и познакомиться с Алексеем. Лиза назвалась ему Акулиной. Алексей её полюбил. В конце произведения тайна Лизы раскрывается, но Алексею она также нравится и в образе барышни.
Захотела сосулька увидеть весну и солнце. дождалась она тепла. засверкала вся,заискрилась в солнечных лучах. но заметила, что плакать стала. закручинилась. "как же так, почему же я плачу?" не знала она, бедняжка, что на солнце таять будет. не могла она остановиться, все плакала и плакала, пока совсем не растаяла.
- Каждый сам кует свою судьбу, - туманно изрек инструктор. - И сам отвечает за то, что там понаковал.
- Все виноватые сидят в безопасности. А невиновные ради них грызут друг другу глотки. Как всегда.
Кто пиявок добывал,
Барабасу продавал?
Он пропах болотной тиной,
<span>Его звали...</span>
ооо мы тоже писали.... Кручкоу, якi прыязджае на разгляд справы Лiпскага i Пратасавiцкага, паводзiць сабе нахабным чынам, дзейнiчае ад iмя "найяснейшай кароны", увесь час спасылаючыся на "усемiлайсцiвейшыя царскiя указы". Паводзiны Кручкова сярод шляхты -- з'едлiвая пародыя на правасуддзе. Не паспеу ён пачаць "разбiрацельства", а ужо гучыць яго загад, каб шляхта несла хабар. Кручкоу добра ведае натуру цемнай шляхты i упэунены, што кожны вытрасе кашалёк, каб не быць бiтым лазой. Нахабству i цынiзму Кручкова няма межау. Ён так вольна адчувае сябе сярод цемнай, запалоханай яго прыгаворамi i штрафамi шляхты што не лiчыць патрэбным захоуваць нават знешнюю форму правасуддзя. Ён аб'яуляе вiнаватым тых, хто нi якiх адносiн да справы не мае.
<span>У знешнiм аблiччы Кручкова вiдаць камiчнае завастрэнне. Аутар звяртае увагу на яго доугiя вусы. Кручкоу -- вобраз гратэскавы . У iм сабрана самае характэрнае для царскага чыноунiцтва. Марцiнкевiч сiмпатызуе асобным прадстаунiкам шляхты -- якiя менш "хварэюць на шляхецтва". Гэта Грышка i Марыся. Вышэй за усе яны ставяць свае шчасце, свае пачуццi. Грышка i Марыся – станоучыя героi камедыi. Яны пратэстуюць супраць устарэлых поглядау i звычаяу. Маладыя людзi успрымаюць недарэчнасць старых саслоуных традыцый не столькi разумам колькi сэрцам. Яны яшчэ не узнiмаюцца да усвядомленага пратэсту супраць аджыушых форм жыцця. Свае шчасце хочуць уладзiць з дапамогай станавого прыстава якога задобрываюць хабарам. </span>