Наступіў студзень. Зіма ў поўным разгары. З кожным днём мацнеюць маразы. Сыпле і сыпле снег, шчыльна ўкрываючы сонную зямлю белым пакрывалам. А калі выдасцасярод завірух і непагадзі бязветраны дзянёк, дык здаецца, што наваколле застыла ў цішы.
Асабліва самотна ў такі час у лесе — быццам ніводнай жывой душы няма. Але лес жыве. І аб гэтым сведчаць шматлікія сляды, пакінутыя яго жыхарамі на бялюткім снезе. Калі пашанцуе, то ў зімовым лесе можна пачуць і сапраўдную звонкую песеньку. Гэта крыжадзюб — адзіная птушка нашых лясоў, якая выседжвае птушанят нават у самыя моцныя маразы. Заліваецца каля свайго гнязда, якое надзейна схавана ад сцюжы і ветру ў самай гушчыні яловых лапак.
<span> Але зіма ёсць зіма. Цяжка даводзіцца ўгэтую пару лясным жыхарам. Раскопваюць капытамі снег у пошуках летапшяй травы алені і казулі, ціснуцца да жытла чалавека сінічкі і снегіры. Кожны прыстасоўваецца, як можа. </span>
Дождик,дождик я думаю должно так а не дождж
<span>лёгкая, птушыны, вострая, якая смяецца, ветлівая да
дзёрзкасьці, пырхае, як матылёк, гаворка француза, цяжкая,туманная, ўдумваемся
сама ў сябе, разлічаная гаворка немца, ясная, сціснутая, пазбягае ўсякай
нявызначанасці, прама якая ідзе да справы, практычная гаворка брытанца,пявучая,
зіготкая, якая грае фарбамі, вобразная гаворка італьянца, бясконца меладычная,
волнуемая унутраным уздымаюцца яе пачуццём і зрэдку разрывалася гучнымі
воплескамі гаворка славяніна - лепш за ўсіх магчымых характарыстык, лепш самой
гісторыі, у якой часам народ мала прымае ўдзелу, знаёмяць нас з характарамі
народаў, якія стварылі гэтыя мовы. Вось чаму лепшае і нават адзіна дакладнае
сродак пракрасціся ў характар народа - засвоіць яго мова, і чым глыбей
ўвайшлі мы ў мову народа, тым глыбей ўвайшлі ў яго характар!!!</span>
Его том много и они питаются им
Еще он всегда подоётся на стол
Беларусская Мова-Это немного изменёные(изкврёженые) слова Росии.