678-шэсцьсот семдзесят восем
Н. Шэсцьсот семдзесят восем
Р. Шасцісот сямідзесяці васьмі
Д. Шасцістам сямідзесяці васьмі
В. Шэсцьсот семдзесят восем
Т. Шасцюстамі сямюдзесяццю васьмю
М. (Аб) шасцістах сямідзесяці васьмі
Восеньскаму дню
летняй раніцы
позняму вечару
марознай ночы
сцюдзёнаму ветру
Так и пишется перачакайце
Аднойчы у летнi
цёплы дзень дзяучынка Алеся гуляла на квяцiстым лузе.
Там яна убачыла Бусла, Васiлька i Лянка. Яны моцна спрачалiся мiж сабою. Алеся
спалохалася, таму што пачула сварку памiж iмi.
<span> Бусел, Васiлёк i Лянок спрачалiся, хто
з iх самы лепшы i прыгажэйшы на лузе. Першым
выступiу напышлiвы Васiлёк, што ён самы лепшы i прыгожы. У спэчку уступiу
ганарлiвы Лянок, што усё ж ён самы лепшы i прыгожы. Бусел таксама даказвау,
што ён самы прыгожы i самы лепшы на лузе. Бусел казау, што у яго прыгожы
доугi дзюбу, стройныя ногi, вялiкiя прыгожыя крылы, а самае галоунае – ён умее
лётаць. Бо нi Васiлёк, нi Лянок лётаць не умеюць. Усе уважлiва выслухалi доказы
Бусла i задумалiся. </span>
<span> Алеся усё гэта чула i вырашыла прыпынiць
спрэчку. Яна ласкава i спакойна казала iм: «Усе вы прыгожыя i блiзкiя нам. Мы вамi усiмi
шануем. Вы усе сваiм хараством упрыгожваеце наш луг. Бо так прыемна глядзець, калi на лузе важна
ходзiць выдатны Бусел, растуць, квiтнеюць i смачна пахнуць прыгожыя кветкi»</span>