Жыт (корань), н (суфікс), і (канчатак)
Наступіў студзень. Зіма ў поўным разгары. З кожным днём мацнеюць маразы. Сыпле і сыпле снег, шчыльна ўкрываючы сонную зямлю белым пакрывалам. А калі выдасцасярод завірух і непагадзі бязветраны дзянёк, дык здаецца, што наваколле застыла ў цішы.
Асабліва самотна ў такі час у лесе — быццам ніводнай жывой душы няма. Але лес жыве. І аб гэтым сведчаць шматлікія сляды, пакінутыя яго жыхарамі на бялюткім снезе. Калі пашанцуе, то ў зімовым лесе можна пачуць і сапраўдную звонкую песеньку. Гэта крыжадзюб — адзіная птушка нашых лясоў, якая выседжвае птушанят нават у самыя моцныя маразы. Заліваецца каля свайго гнязда, якое надзейна схавана ад сцюжы і ветру ў самай гушчыні яловых лапак.
<span> Але зіма ёсць зіма. Цяжка даводзіцца ўгэтую пару лясным жыхарам. Раскопваюць капытамі снег у пошуках летапшяй травы алені і казулі, ціснуцца да жытла чалавека сінічкі і снегіры. Кожны прыстасоўваецца, як можа. </span>
1 предложение это настоящее
2 это настоящее
а) кукуе ; б)будзе кукаваць
а)шумеу;б) будзе шумець
Ведае,спальвали,захавалася,зрабиу,азначае,не мець,вярнуцца
(кн,ишцы)
к-(к)-зыч;цв;гл;
н-(н,)-мяк;зыч;зв;
и-(и)-гал;нац;
ж-(ш)-зыч;цв;гл;
ц-(ц)-зыч;цв;гл;св;
ы-(ы)-гал;ненац.
6 л.- 6 г.