Асабліва прыгожы і сумны беларуская лес у раннія восеньскія дні. На залатым фоне жоўтай лістоты вылучаюцца яркія плямы размаляваных клёнаў, асін. Павольна кружачыся ў паветры, падаюць з бяроз пажоўклыя лёгкія лісце. Ад дрэва да дрэва працягнуты тонкія серабрыстыя ніткі ліпкай павуціння. Ціха ў восеньскім лесе. Шамаціць пад нагамі апалае сухая лістота. Сее – дзе чырванее капялюшык позняга подосиновика. Тонка просвистит рабчык, прокличут высока ў небе лятуць вушаком жураўлі. Што – то сумнае, развітальнае чуецца і бачыцца ў восеньскім лесе. Чысты і празрысты восенню паветра, празрыстая вада ў лясных ручаях. Бачны кожны каменьчык на дне. Яшчэ цвітуць познія восеньскія кветкі. Рыхтуюцца да адлёту пявучыя птушкі. Не – не – затрашчыць ў лесе дрозд, застучит на сухім дрэве працаўнік дзяцел. Яшчэ зялёны, губляючы саспелыя жалуды, стаіць на краі лесу стары магутны дуб. Але ўжо агаліліся вяршыні бяроз. На цёмным фоне суцэльнага яловага лесу выразна бачныя яркія фарбы клёнаў і асін. Ужо абляцелі, плаваюць на вадзе лёгкія пажоўклыя лісце іў. Добра ў восеньскім квяцістым лесе, доўга не хочацца сыходзіць з яго, развітвацца з залатымі восеньскімі днямі
Вярт - корань
а - суфікс
ючы - суфікс
ся - постфікс
аснова - вярта ся
гуч - корань
н - суфікс
асць - суфікс
нулявы канчатак
аснова - гучнасць
па - прыстаўка
са - прыстаўка
праўд - корань
н - суфікс
аму - суфікс
аснова - па сапраўднаму
с - прыстаўка
твар - корань
ы - суфікс
л - суфікс
а - канчатак
аснова - ствары
раз - прыстаўка
гледж - корань
ан - суфікс
ы - канчатак
аснова - разгледж
Я прыйшоў дадому пасля вясёлага дня ў школе. Пераапрануўся, паклаў свой партфель ля тумбачкі і лёг спаць. І тут я чую чыё-то спевы. Я спачатку падумаў, што мне пачулася. Але яно ўсё гучала і гучала прыгожымі рознакаляровымі гукамі. І паглядзеў у акно, і здзівіўся: Гэта ж зоркі спяваюць! Зараз зразумела, чаму так прыгожа ... Пасля гэтага, я ўвесь сдела дзень думаў толькі аб зорках і аб іх песнях.