Я напишу на русском . Жила в деревне женщина, со своим сыном , когда то она сидела и смотрела на закат и к ней подошёл сын и сказал : что закат похож на огонь , вот если будет война , то я пойду , мама. Она расплакалась но не ответила . Когда он вырос и ушёл на войну , она его долги ждала , 16 лет . И на его лень рождения ей приснилась сон что он , весь покалеченый , ползёт к ней домой , она проснулась и думала что он вернулся .
Ещё ей раньше приходила похоронка на него , а потом уже его письмо из госпиталя, что он жив . Это дало ей надежду.
Частенько к ней забегала соседка Ульяна , поговорить и поддержать . Так же у неё есть дочь Марыська , а сына которого она ждала звали Васька .
Так вот в его день рождения она вышла из дома и шла все время вперёд , и дошла до абелиска и там не нашла его имени ( как похороненного ) и она поняла что он наверное жив . И со всех оставшихся сил крикнула : сыночек мой , где же ты ? И этим закончилось
<span> Я лiчу,што для развiцця нацыянальнай культуры мы павiнны займацца нацыянальнымi промысламi,вывучаць гiсторыю,чытаць i цiкавiцца сваей культурай.</span>
напиши про ластачку и кота типо как кот хотел разрушить гнездо пример. жили были кот и ластачка они дружили но когда станавилось холодно ластачка построила гнездо а кот стал завидовать и решил разрушить но ласточка не давала вот так посорились кот и ласточка
1. Якім быў цар?
2. Як ён змагаўся са сваім страхам?
3. Якой была міласць цара?
4. Ці атрымалася ў каго за дзевяноста дзевяць дзён дастаць збан?
5. Што зрабіў Аскер са старым бацькам?
6. Што сказаў бацька Аскеру пра збан?
7. Ці змог Аскер дастаць збан?
8. Што зрабіў цар, калі даведаўся, што дастаць збан Аскеру дапамог бацька?
Некаторыя людзі думаюць, што няма ніякіх цудаў і загадак у іх паўсядзённым жыцці. Я думаў гэтак жа, як жа, пакуль што-то асаблівае не здарылася са мной.
Мінулым летам я паехаў у вёску, дзе жывуць мае бабуля і дзядуля. У пачатку майго адпачынку нічога дзіўнага не адбылося. Я зрабіў шмат новых сяброў там, з кім я правёў шмат часу хадзіць пікнікоў і гуляць у футбол. Але ў адзін выдатны дзень я і мае сябры пайшлі ў лес, каб нарваць ягад і грыбоў. Мы былі шчаслівыя, каб хадзіць і размаўляць адзін з адным. Мы таксама мелі выдатным ідэя зрабіць вогнішча і перакусіць. Усё было гатова вельмі хутка - мы зрабілі вогнішча і смажаныя бульба і іншыя vegetables.It было вельмі смешна, мы смяяліся вельмі гучна і плакаў. Я не ведаю, колькі часу мы правялі там, пакуль мы не звярнуў увагі на раптам насталай цішыні прыроды. Усё адразу стала цёмна, як у глыбокай ночы (мы ведалі, што гэта было рана вечарам), і мы не маглі чуць гукі птушак і жывёл. Мы былі напалоханыя, каб рухацца ці казаць. Вогнішча ярка свяціла ў цемры і было шмат цені вакол нас. Можа быць, я што-то адчуў ўнутры мяне, але я зрабіў апраўданне ў лес і пачалі запавольвацца, агонь ўніз. Мае сябры дапамаглі мне. Праз некаторы час сонечнае святло палегчаны лес, і мы паспяшаліся вярнуцца дадому.
Гэта было сапраўды страшна нават казаць пра гэта, але мае сябры, і я вырашыў не ісці ў лес больш у адзіночку і шумець там. таму што мы павінны паважаць прыроду і клапаціцца пра яго.