Уз -приставка
гор-корень
ак-суфикс, и нулевое окончание
гара- гар-корень, а -канчатак
на-приставка, смеш-корень, к-суф, а канчатак
Зборныя назоўнікі абазначаюць сукупнасць прадметаў ці асоб як адно цэлае. Напрыклад, каменне - сукупнасць камянёў, сялянства - сукупнасць сялян і г.д.
Рэчыўныя назоўнікі абазначаюць рэчывы (нафта, цукар і г.д.).
Адзінкавыя назоўнікі абазначаюць асобныя прадметы, выдзеленыя з агульнае сукупнасці. Напрыклад, пылінка (выдзеленая з пылу), сняжынка (са снегу) і г.д.
Уласныя назоўнікі - гэта індывідуальныя назвы, імёны і інш. (Ганна, "Вясёлка", Мінск і г.д.).
Агульныя назоўнікі - супрацьлегласць уласным, абазначаюць класы аднародных прадметаў, асоб і г.д. (дзяўчынка, часопіс, горад і г.д.).
Надоуга пасятлела шэрае снежаньскае неба.Усталявалiся цеплыя сонечныя дзянькi.Згiнулi буйныя кролi.У лесе з'явiлiся праталiны.На пнях,дружнымi сямейкамi,выраслi апенькi
<span>"Прывітанне ўсім аматарам футбола!!! Мы вядзем прамую трансляцыю центральнага матча тура. Вось гучыць свісток галоўнага суддзі матча, і гульня пачынаецца. І адразу ж каманда накіроўвае мяч у бок варот суперніка. Небяспечны момант... Усё, можна выдыхнуць - забіць мяч у вароты не атрымалася, бо цудоўна згуляў варатар. Вось ён уводзіць мяч у гульню. З мячом вельмі ўдала сустракаецца паўабаронца, аддае перадачу на ход нападаючаму, той "цягне" мяч па левым флангу, змяшчаецца ў цэнтр штрафной, абыгрывае абаронцу суперніка і б'е па варотах. Шкада, што пасля такой выдатна праведзенай камбінацыі, мяч усё ж такі размінуўся са створам варот. Так, прайшло яшчэ зусім мала часу ад пачатку гульні, а мы ўжо з Вамі сталі сведкамі дзвюх вельмі "вострых" атак футбалістаў гуляючых каманд. Значыць, цікавая гульня чакае сёння нас з Вамі ...".</span>
ОтветКупала — гэта нястрымны паток, які шукае сабе рэчышча і знаходзіць яго там, дзе дагэтуль не было ніводнага жыватворнага струменя. Гэта аратай, які нястомна арэ, час ад часу паднімаючы голаў, каб выцерці на твары пот і паглядзець на неба. Гэта чалавек, які толькі што навучыўся спяваць і, уражаны сваёй песняй і ўзрадаваны ёю, выцінае і выцінае ўсё новыя рулады — і маладосцю, сілаю, непасрэднасцю вее ад ягонай песні, што хавае ў сабе ўсе адценні пачуцця. Гэта, урэшце, чорнарабочы паэзіі, якому да ўсяго трэба дайсці самому, і калі ў яго не ўсё часам ладзіцца, дык за яго ніхто пакуль гэтага не паправіць — усё трэба рабіць самому. Ён нястомны працаўнік: нават на агляд зробленага яму нестае часу. Працаваць, працаваць, працаваць. Можа, іншыя пасля зробяць лепш за яго, але сваё ён павінен зрабіць як найболей і як найлепш…”.
Объяснение: