Кожны павiнен ведаць сваю родную мову.
Урок беларускай мовы пачнецца праз некалькi хвiлiн.
Мова-багацце кожнага з нас.
Вольга вельмi довра падрыхтавалася да урока бел.мовы.
Трэба любiць i шанаваць сваю родную мову.
Зборныя назоўнікі абазначаюць сукупнасць прадметаў ці асоб як адно цэлае. Напрыклад, каменне - сукупнасць камянёў, сялянства - сукупнасць сялян і г.д.
Рэчыўныя назоўнікі абазначаюць рэчывы (нафта, цукар і г.д.).
Адзінкавыя назоўнікі абазначаюць асобныя прадметы, выдзеленыя з агульнае сукупнасці. Напрыклад, пылінка (выдзеленая з пылу), сняжынка (са снегу) і г.д.
Уласныя назоўнікі - гэта індывідуальныя назвы, імёны і інш. (Ганна, "Вясёлка", Мінск і г.д.).
Агульныя назоўнікі - супрацьлегласць уласным, абазначаюць класы аднародных прадметаў, асоб і г.д. (дзяўчынка, часопіс, горад і г.д.).
Бывали дзеци у Белавежы, зубрыным царстве на зямли.
Яна, Валя, таксама любила чытаць книги.
Вядомы майстар, Василь Макаравич застауся сциплым чалавекам.
Михась, па мянушцы Барадаты, сядзеу на лауцы.
Чорны бусел, ци инакш бацян, любиць глуш и векавыя нетры.
Яна, прырода, натуральна упрыгожыла столь и сцены.
Я думаю, што усе мы, людзи беларуская зямли, не сказали яшчэ таго слова удзячнасци.
Саханюк, тутэйшы падагог, назвау адзнаки.
Вось і снег...
Пабялела зямля,
I стаілася ўсё навакола.
I ляціць, і ляціць ён здаля,
Быццам пыл з-пад шырокага кола.
Абарвалася тонкая ніць
Паміж рознымі порамі года.
На бярозах ці іней звініць,
Ці надзея твая, ці самота?
Вераб'ёў пазганяла з галля,
I шпакоўні нікім не заняты.
Цішыня.
Пасмялела зямля,
Што не зойдуцца ў сцюжы зярняты.
Вось і снег. Перайначыўся свет.
Завіруха мяце навакола.
Толькі б мне не пакінуць свой след,
Быццам пыл з-пад імклівага кола.