Османлы патшаларынан бірі Анадолуда бір бағбанның ағаш егіп жатқанын көріп, сүйсінеді де оған:— Ей ата! Жасыңыз болса да біразға келіпті, бұл ағаш еккеніңізден сізге не пайда? Босқа әуреге түсіп жатырсыз ғой?- дейді. Диқан былай деп жауап береді:— Патшам! Біз аталарымыздың еккен ағаштарының жемістерін жедік. Енді балаларымыз да осы ағаштардың жемістерін жейді.<span>Бұл жауап патшаға ұнап, «Бәрекелді» дейді. Сол дәуірлерде патшаның бәрекелді деп айтқан адамдарына бір әмиян алтын беру әдет болған екен. Патша диқанға бір әмиян алтын бергізеді. Бұл әдетті ұнатқан диқан:
— Патшам, қараңыз ағаш қазірден бастап жемісін беріп жатыр,- дейді.</span>Бұл жауап та патшаға ұнап, тағы да «Бәрекелді» дейді. Екінші әмиянды да алған диқан мүмкіншілікті жібермеуге тырысып, бұл жолы:— Патшам, бұл ағаш неткен берекелі ағаш, басқа ағаштар жылына бір рет өнім берсе, бұл ағаш екі рет жеміс берді,- дейді.<span>Бұл жауап та патшаға қатты ұнап, тағы да «Бәрекелді!» дейді. Сонымен үшінші әмиян алтынды алады.
Патшаның жанындағы уәзірі, бұл жерде тұрған сайын қаншама алтынның кетіп жатқанын байқап, дереу патшаны бір сылтаулармен ол жерден алып кетеді.</span>
Көмекші: Сақта, бер, ет, жүрген.
Негізгі: шыққаның, кіргенің.
Оңаи шғарма
болама брақ шағын шгарма
Қожанасыр ертеден келе жатқан ертегілеріміздің өте жағымды кейіпкері. Оның әр ісі үлгі, өнеге, тәрбиелік мәні зор. Ол баласынан теңгені жәй алып қойса, онда баласына күштілік көрсеткендей болар еді, ол адалдық болмас еді.
Қожанасыр баласын жалпы халықтан сұратты.
Халықтан баласы сұрағанда Қожанасыр теңгені өзінікі екенін айтып, баласынан алғаны адалдық, себебі, ол үйден тауып алғандықтан, әрине, басқа ешкімдікі емес, әкесінің ақшасы.
Әкесі баласын құрметтегендіктен, жәй ақшаны алып алмай, оны кімдікі екенін сұратқаны, баласын құрметтегені.
Баласы да, әкесін құрметтеп, айтқанын орындаған.
1.шапан,тақия,камзол
2.тон,жәкет
3.ішік
4.тақия,сәукеле,бңрік
5.-
6-