Ответ:
Қамшы қазақ халқында мал айдайтын немесе атқа отырғанда тұлпардың арынын күшейтіп отыратын құрал ғана емес, қанды шайқаста ердің бағын ашар, қас жаудан құтқарып алар сенімді серігі. Мал айдайтын таяқты қазақ «бишік» немесе «шыбыртқы» дейді. Қамшы болмаса, қазақта көрген адамның айызын қандырып, ерекше күйге бөлейтін, қанын қыздыратын «қамшыгерлік» сайысы болмас еді.Қамшы арқылы жауынан қорғана алатын не жайратып салатын адамдар қамшыгер атанады. Қамшыгерлiк тума қабiлет десек те, адам табиғатындағы тездiк, ептiлiк, оралымдылық, дәлшiлдiк, мергендiк, қарақтылық, сезiмталдық, өткiрлiк, батылдық, қарулылық, қатты қолдылық, сескенбейтiн серттiлiк сияқты iшкi қасиеттермен ұштасып жататын өнер.
Ерте кездерден бастап-ақ қазақ халқы тобылғы бұтасына ерекше мән берген, әрі оны қасиетті деп те санаған. Сондықтан да, оның тамырына балта шабуға болмайды деп есептеген. Өйткені тамыры қырқылған тобылғы жерден нәр алып өсе алмайды. Оны бәкімен кесіп, гүлін сілкілеп, тұқымын түсіріп алатын болған. Тобылғы өскен жерге мал жаймаған, тіпті бейберекет аяқпен басуға да рұхсат етпеген. Тобылғы өскен жерде ылғал мол болатынын халқымыз байқап білген. «Тобылғы шөпке жетеді, шөп көпке жетеді» - деген мәтел соның айғағы. Тобылғының дәрілік қасиетін де халқымыз жоғары бағалаған. «Қараған - кен, тобылғы – ем» деген мәтел, тобылғының емдік қасиетін аңғартып тұр
То есть, данные слова говорят о том, что человек, которому дана сила творить, и который хочет творить, то он и делает это для людей, а также он может своё творение разместить например, в книге
Не знаю, я считаю, что так
Вася по-иному увидел мир. Если раньше он мог наблюдать жизнь только с позиции ребенка богатых родителей, которому все позволено, и который ни в чем не нуждается, то после знакомства с детьми подземелья Вася увидел, что жизнь не так хороша, как кажется, что в ней существуют горе, страдание, смерть...
Под ногами шуршит опавший лист. Река становится капризной, озорной. Заманивает вглубь, вертится по бурелому, скачет по уступам огаленных берегов , бежит вниз и пропадает в густом перелеске, опаленной осенним жаром.
Кто видел Иву и Реку осенью, тот знает и слышал, что они говорили друг другу.
- Я вспоминаю летние Солнышко, как приятно оно ласкает мои листочки! - сказала Ива.
-А я думаю о будующей зиме, что Рыбки, жувущии в моих водах, несмогут плескаться!
Пролетающая мимо птичка, услышав их разговор, задумалась: "О чем важнее думать- о себе, или о других?"
Комедия заставляет задуматься о воспитании детей,о человеческой грубости и человеческом хамстве,об образовании.А самое главное каждый человек должен иметь человеческое достоинство.