1. Новые явления в экономической жизни страны XVII в. вызвали изменения в социальной структуре населения. Стирались различия между боярством и дворянством. Все они становились «государевыми людьми», т.е. служащими государства. Их положение все больше зависело не от знатности и богатства, а от занимаемой должности. Этому способствовала и отмена местничества в 1682 г. Дворянские поместья постепенно превращались в наследственные вотчины.
Пры вялікім князі Вітаўце Беларускае гаспадарства стала найбуйнейшай
еўрапейскай дзяржавай. Але цяжкі і напружаны быў шлях гарадзенскага
князя да вялікага пасаду, славы і велічы. Доўгі час змагаўся ён са сваім
стрыечным братам Ягайлам, Альгердавым сынам, які ў 1382 годзе забіў
ягонага бацьку Кейстута. Трапіўшы да Ягайлы ў палон, Вітаўт здолеў уцячы
з Крэўскага замка.
Урэшце пасля шэрагу палітычных манеўраў ён дамогся свайго і Ягайла мусіў саступіць Вітаўту вялікі пасад з умовай васалітэту.
Пра веліч асобы Вітаўта асабліва сведчаць ягоныя геапалітычныя
інтарэсы. У часе яго княжання Беларускае гаспадарства мела трывалыя
дыпламатычныя дачыненні літаральна з усімі заходнеэўрапейскімі краінамі,
а гэтаксама Асманскай Турцыяй, Крымскім ханствам і Маскоўшчынай. Пра
многае гаворыць і той факт, што імператар Святой Рымскай імперыі
германскай нацыі Сігізмунд І і сам папа рымскі Марцін V, шукаючы
Вітаўтавай падтрымкі ў змаганні з гусіцкай Чэхіяй, прапанавалі яму
каралеўскую карону.
<span>
Згода Вітаўта прыняць карону з рук імператара сведчыла не толькі пра
аўтарытэт нашае дзяржавы і вялікага князя ў Эўропе, але й пра завязванне
новага вайскова-палітычнага хаўрусу Вялікага Княства Літоўскага са
Святой Рымскай імперыяй. Гэта, натуральна, вельмі напалохала ворагаў
Беларусі, найперш польскіх магнатаў, якія як агню баяліся далейшага
ўмацавання нашае дзяржавы. У канцы верасня 1430 года на каранацыю нашага
гаспадара ў сталіцу Вялікага Княства з’ехаліся шматлікія госці: вялікі
князь маскоўскі, князь мазавецкі, перакопскі хан, валахскі гаспадар,
паслы візантыйскага імператара, мітрапаліт Фоцій, магістры прускі і
лівонскі ды многія іншыя. Усе цярпліва чакалі, пакуль састарэлы Вітаўт
паправіцца ад хваробы і ўстане з ложка. Але лёс распарадзіўся інакш: 27
кастрычніка ён памёр у Троках. Што ж да кароны, якую везлі з Нямеччыны ў
Вільню, то ёсць версія, нібыта палякі, дачуўшыся пра цяжкую хваробу
Вітаўта, асмялелі і перахапілі яе па дарозе, абабраўшы пры гэтым да
ніткі і імператарскіх паслоў.</span>
Хочется дополнить ответ выше:
Фаланга — боевой порядок (строй) пехоты в Древней Македонии, Греции и ряде других государств, представляющий собой плотное построение воинов в несколько шеренг.
Дарий I — персидский царь из династии Ахеменидов, правивший в 522—486 годах до н. э.
Марафон - город, неподалёку от которого греки воевали с персами.(греки победили)
Марафонская битва — одно из крупнейших сухопутных сражений греко-персидских войн, состоявшееся 12 сентября 490 г. до н. э. неподалёку от греческого города Марафон приблизительно в 42 километрах от Афин.
Леонид I — царь Спарты из рода Агидов, правивший в 491—480 годах до н. э. Участник Греко-персидских войн, погибший в Фермопильском сражении.