Александр Блок описывал в своем стихотворении женщину, которая к чувствам поэта оставалась равнодушной. Это можно проследить в строках:
Когда же мне пела она про любовь,То песня в душе отзывалась,Но страсти не ведала пылкая кровь...Как сердце мое разрывалось!...
В первых строках поэт сравнивает её со спокойной светлой рекой: "Как зеркало речки спокойной, светла".
Во втором четверостишии с уснувшим лебедем:
"Она беззаботна, как синяя даль,Как лебедь уснувший, казалась"
Очевидно, он не может понять ее спокойного темперамента, под которым, возможно, женщина скрывала равнодушие к пылким чувствам поэта.
Роды фольклора
пэпос лирика драма
Синбад-Мореход богатый купец из Багдада,жаждет приключений и путешествий,хочет посмотреть мир.Синбад умный,образованный из хорошей семьи.Тяга к познаниям неизведанного делает из него хорошего моряка.Синбад обладает добрым и весёлым нравом,он всегда ищет выход из любой ситуации,поэтому часто его жизнелюбие спасает ему жизнь.Сообразительный,обладает смекалкой и хитростью,Синбад умеет красиво говорить и выручать друзей из беды.Никогда не унывает,если потерял,значит найдёт в другом.Умеет начинать всё сначала,не оглядываясь на прошлое и не унывая.Оптимист,выдумщик и прекрасный мореход,у него всё получается в жизни и ему сопутствует удача.
Бывае, у галаву прыйдзе думка: навошта людзі спаваюць, танцуюць, складаюць вершы? Навошта патрэбна мастацтва? Ад яго няма ніякай практычнай карысці. Будаўнік пабудаваў дом, тут усё зразумела, у ім будуць жыць людзі. Але вось паэт склаў вершы, яны знаходзяцца на паперы, а людзі ідуць сваёй дарогай, не зважаючы іх, быццам гэтых вершаз няма і не было.
Адказ заключаецца ў тым, што людзі разумеюць адны і тыя ж рэчы па-рознаму. Напрыклад, ідзе снег, таму мама апранае сваіх дзяцей цяплей, мецеаролаг мерае глыбіню снежнага покрыва, дзеці бяруць санкі, лыжы і бягуць на вуліцу. А паэт становіцца больш уважлівым і з гэтага снегу, паветра, з жыцця іншых людзей, з самаго сябе здабывае некалькі радкоў. Мастак спаборнічае са снегам. Ён бярэфарбы, паперу і малюе белыя прасторы, залатыя сонечныя праменні на палях. І калі-нікалі здараецца, што мастак перамагае снег. Ён прыбаўляе да прыгажосці прыроды сваё сэрца, і людзі спыняюцца перад карцінамі, зачараваныя. Ад гэтых намаляваных фрагментаў ім чамусць становіцца лепш жыць.
Пэўна, людзі не могуць без гэтага існаваць. Галодныя і сытыя, бедныя і багатыя, несправядліва пакрыўджаныя і акружаныя каханнем - усе яны ўвесь час цягнуцца да мастацтва. Рэальнае, штодзённае жыццё пераходзіць на паперу, на кінаэкран, на нотны ліст праз рукі і душу аўтара і атрымліваецца прыгажосць.
Я лічу так: мастацтва не корміць і не поіць чалавека, але нейкім незразумелым чынам робіць яго шчаслівым.
1) “Я бы для батюшки-царя Родила богатыря”
2) “Здравствуйте, красная девица, будь царицей
3) “В те поры война была.”
4) “Наступает время семей”
5) “Приказ царя”
6) “Спасение матери и сына”
7) “Битва лебедя среди ряби”
8) “Спасение лебедя-девицы”
9) “Появление града и встреча царицы и князя Гвидона”
10 ) “Встреча торговцев”
11) “Когда торговцы прибыли в царство славного Солтана”
12) “отбыть царя Солтана князю Гвидона”
13) “Как царь узнает свою царицу и сына”