Ответ:
Бацькі складаюць першую грамадскую сераду дзіцяці. Асобы бацькоў выконваюць вялікую ролю ў жыцці кожнага чалавека. Не выпадкова, што да бацькоў, асабліва да маці, мы ў думках звяртаемся ў цяжкую хвіліну жыцця. Любоў кожнага дзіцяці да сваіх бацькоў бязмежная, безумоўна, бязмежная. Прычым калі ў першыя гады жыцця любоў да бацькоў забяспечвае ўласную жыццё і бяспеку, то па меры сталення бацькоўская любоў ўсе больш выконвае функцыю падтрымання і бяспекі ўнутранага, эмацыйнага і псіхалагічнага свету чалавека. Бацькоўская любоў — крыніца і гарантыя дабрабыту чалавека, падтрымання цялеснага і душэўнага здароўя.
Менавіта таму першай і асноўнай задачай бацькоў з’яўляецца стварэнне ў дзіцяці ўпэўненасці ў тым, што яго любяць і аб ім клапоцяцца. Ніколі, ні пры якіх умовах ў дзіцяці не павінна ўзнікаць сумненняў у бацькоўскай любові. Самая натуральная і самая неабходная з усіх абавязкаў бацькоў — гэта ставіцца да дзіцяці ў любым узросце любоўна і ўважліва.
Многія бацькі лічаць, што ні ў якім выпадку нельга паказваць дзецям любоў да іх, мяркуючы, што, калі дзіця добра ведае, што яго любяць, гэта прыводзіць да избалованности, эгаізму, себялюбию. Трэба катэгарычна адпрэчыць гэта зацвярджэнне. Усе гэтыя неспрыяльныя асобасныя рысы як раз узнікаюць пры недахопе любові, калі ствараецца нейкі эмацыйны дэфіцыт, калі дзіця пазбаўлены трывалага падмурка нязменнай бацькоўскай прыхільнасці. Выкліканне пачуцці дзіцяці, што яго любяць і аб ім клапоцяцца, не залежыць ні ад часу, якое надаюць дзецям бацькі, ні ад таго, выхоўваецца дзіця дома або з ранняга ўзросту знаходзіцца ў яслях і дзіцячым садзе. Ці не звязана гэта і з забеспячэннем матэрыяльных умоў, з колькасцю укладзеных у выхаванне матэрыяльных выдаткаў. Больш таго, не заўсёды бачныя клопаты іншых бацькоў, шматлікія заняткі, у якія уключаецца па іх ініцыятыве дзіця, садзейнічаюць дасягненню гэтай самай галоўнай выхаваўчай мэты.
Объяснение:
Тысяча дзвесце шэсцьдзясят сем
У меня дома есть маленький хомячок Боря.Он смешной и милый, у него маленькие черные глазки и теплая шерстка.Ночью, когда все спят Борька крутит свое колесо.Покрутит немного колесо и поест, а потом опять покрутит и поест.Утром Боренька ждет когда я почищу ему клетку и насыплю вкусного корма.Я очень люблю его и когда он долго крутит свое колесо, я угощаю его вкусной морковкой.Вот такой мой хомячок!
Сочинение придумала сама)
Снег - сн<u>я</u>гі, сн<u>я</u>жынка
Звер - зв<u>я</u>ры, зв<u>я</u>рыны
<span>Лёд - л<u>я</u>док, л<u>я</u>док
жирными буквами это ударение
</span>
З усіх салдат, якія засталіся на пераездзе затрымліваць ворага, мне найбольш спадабаўся Свіст. Вясёлы і знаходлівы, Віцька дапамагаў воінам забыцца пра тое, што іх, магчыма, чакае смерць. Яго жарты падымалі ў салдаіт настрой. Віцька Свіст сам вельмі шчодры чалавек і не любіць скупых. Гэтая рыса яго характару вельмі добра раскрываецца ў эпізодзе з салам Пшанічнага. Іншы на яго месцы мог бы дамовіцца з Пшанічным і ціхенька з’есці сала толькі ўдваіх. Але Віцька так ніколі не зрабіў бы. Ён добра разумее, што ўсе воіны галодныя. Таму, забраўшы падманам сала ў Пшанічнага, Віцька прапануе зварыць кашу на ўсіх. Вядома, не вельмі добра, што ён гэта зрабіў падманам, але ў дадзенай сітуацыі іншага выйсця не было. Мінулае Свіста дае нам зразумець, што ў гэтага хлопца ў жыцці не шсё было гладка. Ён быў уцягнуты ў нячыстую справу: абкрадванне дзяржавы. За гэта Свісту давялося нават пасядзець у турме. Але сваю памылку Віцька зразумеў сам і хутка выправіў яе. Калі пачалося вайна, Свіст разам з іншымі воінамі апынуўся на фронце. А ў хуткім часе — і на пераездзе. Калм з’явіліся немцы і стала зразумела, што прыйдзецца загінуць, Свіст ні на хвіліну не падумаў пра здраду. Ён смела і адважна змагаўся да канца, падтрымліваў дух астатніх. Васіль Быкау ставіць перад сваімі героямі праблему выбару і або здрадзіць Радзіме, або стаць яе абаронцам. Віцька Свіст выпрабаванне вытрымаў, нягледзячы на крымінальнае мінулае і памылкі ў жыцці. За гэта не патрэбна яго вельмі строга судзіць, таму што ў кожнага чалавека ёсць свае памылкі. Але адна справа, калі чалавек разумее свае памылкі і ў далейшым не робіць іх, і другая справа, калі чалавек робіць памылкі і ў далейшым іх не выпраўляе.