ДзПрыметнік[1] — самастойная часціна мовы, якая абазначае якасць, уласцівасць або прыналежнасць прадмета і адказвае на пытанне «які», «якая», «якія», «чый». У беларускай мове прыметнікі змяняюцца па родах, склонах і ліках.
Назоўнік—гэта часціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытанні: хто?, што?
Д[д]-согл.,тв.,парн.,зв.,парн
з[з`]-согл.,мягк,парн.,тв.,парн.
я[а]-гл.
н[н']-согл.,мягк.,парн.,зв.,непарн.
ё[о]-гл.
к[к]-согл.,тв.,парн.,гл.,парн.
Слова Мех - Н.с падкр. букву - х; снег - Н.с. букву г; смех - Н.с. букву х; дзед - Н.с. букву д; мароз - н.с. букву з.
Паварушыцца- што зробiць? Будучы час.
поі - корань
ць - суфікс
нулявы канчатак