Ответ:
Я вельмі люблю Беларусь і ганаруся тым, што жыву ў гэтай цудоўнай краіне. У ёй шмат выдатнага — прыемныя людзі, камфортны клімат, багатая гісторыя. Але я больш за ўсё ў сваёй краіне цаню прыроду. Увогуле, мне падабаецца гуляць, я часта адкрываю для себе нешта новае. Беларусь — краіна, багатая на лясы, рэкі і азёры. «Сінявокая» — так часта кажуць пра яе. У розных рэгіёнах Беларусі розныя рэкі і азёры. А вось што датычыцца лясоў — яны проста цудоўныя! У беларускіх лясах растуць розныя дрэвы — як дрэвы з ігліцай, так і з лісцем. Самая лепшая пара для таго, каб атрымліваць асалоду ад наведвання лесу — гэта, канешне, лета. Здорава паехаць у вёску, рана-рана, калі сонца толькі ўзбіраецца на неба, выйсці з хаты ды пайсці ў грыбы ці ў ягады. Ды і проста пагуляць па лесе, ловячы кожны птушыны спеў і прыродны гук — тое, чаго часам не хапае ў паўсядзённым жыцці вялікіх гарадоў.
ты просто тему не сказал(а) поэтому тема Беларусь, тут больше чем 5-6 предложений, выбери то что считаешь нужным, но я бы переписала все так как угробила на это сочинение целый вечер
Объяснение:
Твор называецца "Раскіданае гняздо", таму што ў сям'і Зяблікаў адабралі іх хату, зямлю, на якой яны жілі і працавалі многа гадоў, яны засталіся на вуліцы ні з чым, акрамя гэтага, саму сям'ю таксама проста "раскідалі".
Ранiца пачалася з дажджу. Восень. как бы не жадала сустракацца з летам. Яна оплаквала яшчэ не да канца пажауцелыя дрэвы., кусты траву, лiстапад. Але ужо упэунена, зачыняу сцяжынкi рознакаляровай лiствой, вялiкiм махровым дываном. ПтушкI яшчэ не паляцелI. Але ужо не былI так прыкметны у садах и парках. Яшчэ трохи и першыя замарзкI погоняць Iх на поудзень. А пакуль надвор*е дае iм сабIрацца з сiламi. Вось ужо спяшаюцца у школу руплiвыя вучнI, упэуненна обходзячы лужы. I з гонарам нясуць партфелi, у якiх ляжаць не толькI падручнIкi, але I саспелыя восеньскiя яблыкI, якiя запалняюць водарам усе прастору партфеля. Восень-пачатак вучобы, пачатак новага жыцця. Восень прадвеснiк заканчэння каляндарнага года, падвядзенне вынiкау цэлага лета
Зай-здройс-циць............
Я жыву ў зялёнай і прыгожай краіне. Яна называецца Беларусь. Яе незвычайнае імя кажа аб чысціні гэтых месцаў і пра незвычайныя пейзажах. Ад іх вее спакоем, прасторам і дабрынёй. І ад гэтага хочацца нешта рабіць, атрымліваць асалоду ад жыццём і любавацца прыродай.
У маёй краіне вельмі шмат рэк і азёр. Яны пяшчотна плёскаюцца летам. Вясной раздаецца іх звонкае цурчанне. Зімой люстраная роўнядзь вабіць да сябе аматараў катання на каньках. Восенню па вадзе слізгаюць жоўтыя лісце. Яны кажуць аб хуткім пахаладанні і маючай адбыцца спячцы. І ад усіх гэтых цудоўных ператварэнняў замірае сэрца. Хочацца любавацца гэтымі выдатнымі краявідамі пастаянна. Проста страшна прапусціць хоць бы адно імгненне або вобраз. Каб не забыць усё гэта чараўніцтва, я часта фатаграфую прыроду.
На ўскраіне нашага горада знаходзіцца невялікі лес, дзе можна знайсці шмат ягад і грыбоў. Кожнае лета мы ўсёй сям'ёй адпраўляемся збіраць ягады і атрымліваць асалоду ад зносінамі з прыродай. Нам часта сустракаюцца алені і ласі. На шляху трапляюцца шустрыя вавёркі і часам прабягаюць палахлівыя зайцы. Хоць мне больш за ўсё запамінаюцца птушкі. Яны заўсёды розныя, з незвычайным афарбоўкай і пацешнымі галасамі. Нядаўна мне ўдалося блізка разгледзець сойка, якая красавалася на суседнім дрэве. І кожны раз лес падае мне і маім бацькам усё новыя і новыя сюрпрызы.
У кожным кутку маёй цудоўнай Радзімы можна знайсці шмат незвычайных пейзажаў і пацешных жывёл. Можна наведаць розныя славутасці і музеі, але ёсць нешта больш важнае і прывабнае. Больш за ўсё я люблю сваю краіну за дружалюбнасць мясцовых жыхароў. Беларусы заўсёды гатовы прыйсці на дапамогу адзін аднаму. Яны ахвотна падтрымліваюць кожнага чалавека лёгка і бескарысліва. З-за гэтага ў нашай краіне заўсёды мірна і ціха. Над галавой раздаецца спеў птушак, а побач размяшчаюцца раскошныя зялёныя прасторы.