Няма нічога больш каштоўнага, чым жыццё чалавека. Але, відаць, не ўсе гэта разумеюць. Інакш адкуль у свеце столькі войнаў?
Задумайцеся: ну што добрага можа даць чалавецтву і асобнаму чалавеку вайна? Хоць што-небудзь прыйшло на розум? А што дрэннага? Вось тут можна назваць многае: мільёны забітых і пакалечаных, яшчэ больш асірацелых і з разбітымі сэрцамі. Як пісаў Анатоль Вярцінскі ў сваім творы "Рэквіем па кожным чацвёртым":
Кожны чацвёрты быў мёртвы —
мір і спакой ім вечны!
Кожны трэці быў змораны,
скалечаны і знявечаны.
Кожны другі на целе
меў раны, апёкі ці шрамы.
I ўсе мы, усе мы мелі
<span>на душы сваёй раны.
</span>Вялікая айчынная вайна прайшлася па нашай краіне, змятаючы ўсё на сваім шляху. Мы не былі ініцыятарамі гэтай вайны і не былі ў ёй зацікаўленыя. Але чамусьці менавіта на нашай тэрыторыі вяліся самыя жорсткія баі. Менавіта наша радзіма была акупаваная нямецкімі захопнікамі. Менавіта сярод нашых людзей быў забіты кожны чацвёрты:
Лічым: кожны чацвёрты,
а той рахунак прыблізны,
а той рахунак няцвёрды,
<span>а ўрон яшчэ больш вялізны.
</span>Наш народ паказаў небывалую мужнасць ў гэтай вайне:
Зямля мая бой прымала
ад стара і да мала,
ад стогадовага Талаша
<span>Да Казея — малыша.
</span>За гэта яму гонар і хвала. Але яшчэ большая хвала будзе таму народу, які зразумее, што войны ніколі не прыносяць дабра. Іх вынік - гора, слёзы, боль, зраненыя целы і душы.
Нават калі вайна скончаная, яна назаўсёды застанецца ў сэрцах і памяці людзей незагойнай ранай. І свята будзе азмрочаным адсутнасцю тых, хто вярнуў мір на нашу землю цаною свайго жыцця:
Мір асвятліў нас сваім святлом.
Грымелі ўрачыста акорды.
Толькі не быў за святочным сталом
<span>кожны чацвёрты.
"Людзі, вы вывучылі ўрок?" - спытаюся я, перайначыўшы радок з вершу Анатоля Вярцінскага. </span>Азірніцеся на нашых загінуўшых продкаў. Чуеце іх галасы? Слухайце ўважліва. І не паўтарайце іх памылак.
Памятайце, што чалавечае жыццё - найкаштоўнейшае багацце. Спыніце войны, пакуль не знішчылі адзін аднаго. Любоў і памяркоўнасць - вось што выратуе чалавецтва.
У будучым не засараць вулицы быць культурным народам падержывать интарэсы культуры быць патрыетами.
А усе таму, што у фильмах жыццё, не такое як на самай справе.
Мне кажется, что так.
Ответ:Сочинение «Мои зимние каникулы в Инфолагере» на белорусском языке
Сачыненне
Мае зімовыя канікулы
Школьныя канікулы я правёў у дзіцячым зімовым лагеры. Яго назва ,,Інфалагер”. Ён размешчаны ў экалагічна чыстым рэгіёне Беларусі, недалёка ад горада Маладзечна.
У гэтым лагеры я быў ужо шмат разоў і ў мяне з’явілася шмат сяброў. Сюды адпачыць прыязджаюць дзеці не толькі з Беларусі, але і з Расіі.
Кожны дзень быў напоўнены падзеямі. Мы гулялі ў лазертаг, тымбілдзінг. Праводзілы квэсты, прымалі ўдзел у спартыўных гульнях, каталіся на квадрацыклах у лесе. Гэта было вельмі забаўна. У нас так-сама былі і разнастайныя настольныя гульні, шашкі,шахматы. Дыскатэкі і конкурсы былі кожгы вечар. Творчыя майстэрні працавалі кожны дзень, нас навучылі ўпрыгожваць калядны вянок і навагодняе печыва. А яшчэ мы дружна, усім атрадам спяклі яблычны пірог на майстаркласе ,,Юны кухар”. Пад кіраўніцтвам прафесійнага фатографа мы вучыліся рабіць партрэты адзін аднаго. А яшчэ па вечарах мы грэліся разам каля вогнішча, пяклі бульбу, смажалі сасіскі і спявалі песні пад гітару.
Было вельмі сумна, калі змена скончылася і трэба было развітвацца з сябрамі. Ніхто не хацеў ехаць дадому. Мы выдатна адпачылі і набраліся сіл.
Мне вельмі спадабалася ў ,,Інфалагеры”. Раю ўсім наведаць гэтае цудоўнае месца.
Объяснение:Надеюсь подошло
Кали зимой ты пойдёшь у лес ты убачыш найпрыгажэйшы малюнак прыроды. Уси дрэвы у синяя-белым кафтане, а уся сцежка пакрыта блискучым дываном. Многия звязы хаваюцца у норки, а некаторыя ганяюцца друг за другам.Кали выйдзеш на бег то убачыш найпрыгожаю красату прыроды. Гэта и ёсць лес узиму.