Ён ваду з сабой цягае ў мяхах,A злуецца i плюецца — немы жах.<span><span>Вярблюд</span> Iдзе ён паважна, Шыпiць вельмi страшна.</span>I за пяткi ўсiх шчыпае, Лапкi, нос чырвоны мае.<span><span>Гусак</span> Есць зялёную траву, I гаворыць так: „Му-Му".</span>Любiць грушу спелую, Дае вадзiцу белую.<span><span>Карова</span> Ляжыць у балоце бервяно,</span>Зубастае i злючае яно.<span><span>Кракадзіл</span> Крадзе нясушак, яйкi I гонiцца за зайкай.</span>Вось дык хiтрая краса Быццам полымя ...<span><span>Ліса</span> Белым пiша словы, У школе ўсiм знаёмы.</span>Cябруе з чорнай дошкай, Знiкае сам па-трошку.<span><span>Мел</span> Смачна ён у бярлозе спiць, Смокча лапу i сапiць.</span>А калi растане снег, Сцеражыся, чалавек.<span><span>Мядзведзь</span> Днём я сплю, ноччу — спяваю,</span>Усё ў цемры заўважаю.На мышэй палюю ў полi,Не сустрэць мяне нiколi.<span><span>Сава</span> Сам в сапогах, а хожу на голове.</span><span><span>гвоздь в боце</span> Срежьте голову, вынем сердца,</span>дадим пить - состоянии говорить.<span><span>гусиное перо</span> Летела уважении, на камень пала,</span>камень разбила, мертвых разбудили;мертвые встали, в дудачки сыграли.<span><span>курица, яйца и цыплята</span> Сидит на палцы пани и шевелит губами.</span><span><span>мак цвице</span> Сам верхом, а ноги за ушами.</span><span><span>очки</span> Полно бочка муки, а наверху жуки.</span><span><span>пепел и углей</span> Белая заржет весь лес пераела.</span><span><span>печь</span> Летел птах через божий крышу,</span>крыльлями махнул, тяжело вздохнул:"Ой, боже ж мой, боже, здесь моя работа горит! "<span><span>пчела, церковь, свечи</span> Ехал НЕ дорогой, сьцебу НЕ кнутом,</span>стекол НЕ полку, забил НЕ галку,шчыпав НЕ перья, Ел НЕ мяса.<span><span>рыбак и рыба</span> В море дуба рубят - по всему миру щепки.</span><span><span>соль</span> Без ушей, без глаз, а водит людей.</span><span><span>Трость</span> Стоят два ставбы, на ставбах - кадки,</span>на дежцы - каравай хлеба,а на хлебе шерсть растет.<span>человек<span /></span>
Костя быў вельмі спагадлівым і вясёлым хлопчыкам, але не зважау свайго настаўніка чарчэння. Калі ён вучыўся ўжо ў 10 класе, то дзеці ўсе больш прасілі настаўніка прачытаць ім кнігу на латыні. Яшчэ нельга не адзначыць, што Костя быў вельмі смелым хлопцам, таму што калі пачалася вайна Костя вучыўся на лётчыка, і тым самым ён адважыў пайсці нп вайну.