Рауғаш,рухани,ризашылық,республика,резеңке,рөл,рухтандыру.
Ертеде бир аю болыпты. бир куни аюдын Туған куни болыпты. Аю барлык анды уйине конакка шакырыпты. Аю барлығы бал әкеледі шыгар деген умиьпен жүреді. бирак ешкайсысы акелмейді. қоян кешігіп келеді. Кояннын қолында құмырасы бар екен. Аю оны корип куанып кетеди.Бирак құмыраның ишинде еш нәрсе болмайды.Будан туйетин ой ешқашан ешгнарсени болжауға болмайды Барлыгын бир кудай көрсетеді
Төменге қарамай,
Көкке өрлер… (Қарағай)
Древнетю́ркское руни́ческое письмо́ (орхо́но-енисе́йская пи́сьменность) — письменность, применявшаяся в Центральной Азии для записей на тюркских языках в VIII—X вв. н. э.[1]
Орхоно-енисейская письменность обслуживала единый литературный язык (наддиалектный койне) того времени[2][3][4][5][6], который обычно называется языком орхоно-енисейских надписей[7].
Исследователями выделяются 7 групп (принадлежащие, соответственно): ленско-прибайкальская (курыканам), енисейская (Кыргызскому каганату), монгольская (Восточно-тюркскому каганату), алтайская (Западно-тюркскому каганату), восточно-туркестанская (Уйгурскому каганату в Монголии), среднеазиатская (Уйгурскому государству в Восточном Туркестане), восточно-европейская (булгарам (теория), хазарам ипеченегам)[8].
Названия даны: 1) по форме знаков, напоминающих германские руны; 2) по местам находок в долине Орхона(Второй тюркский каганат) и верховьях Енисея (Кыргызский каганат).
Отбасы деген жакын адамдарын.Мысалы ана ,аке , тате,іні,ата ,апа
Анам менын оте жаксы айтканымды орындайды.Аке де.Ата кызыкты окигаларды айтады.Апа тіпті керемет