ДзПрыметнік[1] — самастойная часціна мовы, якая абазначае якасць, уласцівасць або прыналежнасць прадмета і адказвае на пытанне «які», «якая», «якія», «чый». У беларускай мове прыметнікі змяняюцца па родах, склонах і ліках.
Назоўнік—гэта часціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытанні: хто?, што?
Вясной будуць квітнець сады.
Кватэра - [к в а т э р а] - 7 літар, 7 гукаў
акунь - [а к у н'] - 5 літар, 4 гукі
янот - [й' а н о т] - 4 літары, 5 гукаў
дзень - [дз' э н'] - 5 літар, 3 гукі (дз' - адзін гук, які на пісьме абазначаецца 2 літарамі: д і з)
лілея - [л' і л' э й' а] - 5 літар, 6 гукаў
твар - [т в а р] - 4 літары, 4 гукі
акуляры - [а к у л' а р ы] - 7 літар, 7 гукаў