Мен оның атындағы Максим досы маған оның ағасы анам әкем әжесі отбасында және олар үлкен болды delushka қаланың шетінде тұрады zodaniem.On үйде көмек құтқару Өте жақсы vmegda pomogaet.On әрқашан мені оны ochenhoroshy қойды.
Арал теңізінің батыс жағалауына жақын орналасқан, аралшаның солтүстік кенересіндегі «Ауан» деп аталатын алақандай елді мекенде қарапайым наубайшы Файзулла шаңырағында 1938 жылы Абдул-Хамид Мархабаев дүниеге келеді.
Соғыстың орта шенінде наубайшы әкесін, өз қатарластарымен қоса, Арал қаласына әскерге алып кеткені Хамағаның еміс-еміс көз алдыда. Наубайшы боп әкесінің орнына шешесі қалады. Ананың мақсаты – үйдегі балаларының қарнын ашырмау. Хамағаның үлкен ағасы сол кезде оба індеті шыққанда осы ауыл-дан кішігірім кеңсе ашқан болатын. Сол кеңсеге екінші ағасы он үшке толмаған жасында аяқ киімсіз, жалаңаяқ барып келіп жүргені оның есінде.
<span>(18.4.1938 жылы туған, Арал ауданы Ауан ауылы) – жазушы, ғалым, филология ғылымдарының докторы (2001), профессор (1997). ҚазМУ-дың (ҚазҰУ) филология факультетін бітірген (1964). 1964 – 67 жылдары «Білім және еңбек» (қазіргі «Зерде») журналында әдеби қызметкер, бөлім меңгерушісі, 1967 – 76 жылдары ҚазМУ-дың журналистика факультетінің доценті, 1976 – 85 жылдары «Білім және еңбек» журналының бас редакторы, «Жаңа фильм» журналының аға редакторы, 1981 – 82 жылдары Қазақ КСР Баспа, полиграфия және кітап саудасы істері жөніндегі мемлекеттік комитеті бас редакциясының аға редакторы, 1985 – 87 жылдары Қазақ орталық мұражайының баспа-редакция секторының аға редакторы, сектор меңгерушісі қызметтерін атқарған. Көп жылдан бері ҚазМУ-да ұстаздық қызметте. Тұңғыш жинағы 1972 жылы «Ғарыштағы қымыз» деген атпен жарық көрді. Мархабаевтың «Арал әуендері», «Балалардың аман қалғанын айт!» «Жарылқаушы…», «Тосын ғарышхат», т.б. ондаған көркем шығармалары жеке кітап болып шықты. Фантастика жанрының табиғаты мен теориялық ерекшеліктерін айқындайтын «Қолыңды әкел, Келешек. Қазақ фантастикасы: кеше, бүгін және…» (1978), «Қазақ фантастикалық әдебиеті» (1998) атты монографиясы, «Ислам – Ғылым – Журналистика» оқулығы жарық көрген.</span>
Əр мерекеде адамдар бір-бірінің үйіне барып, үй иесінің қонақжайлылығын байқаған. Қонақтар үй иесіне құр қол бармаған: сыйлықтарды (суреттер, естелік сыйлықтар, ыдыс, шам ыдысы, қонжық, ыдыс жиынтығы, т.б.) сыйлыққа арналған жылтыр қағаздармен сəнді етіп барған. Жəне үй иесі де қонақтарды бос қайтармаған, оларға сыйлық бермесе де сарқыт беріп жіберген.
В принципе все произведение некая градация(ниспадающая),то есть
<span>от большого к малому.На мой взгляд поэт хотел показать, что любит целиком родину от ее просторов(степей и рек как моря), заканчивая конкретным деревенским домиком. Неплохо видно это в этих строках: </span>
<span>Но я люблю -- за что, не знаю сам -- </span>
<span>Ее степей холодное молчанье, </span>
<span>Ее лесов безбрежных колыханье, </span>
<span>Разливы рек ее, подобные морям; </span>
<span>Проселочным путем люблю скакать в телеге </span>
<span>И, взором медленным пронзая ночи тень, </span>
<span>Встречать по сторонам, вздыхая о ночлеге, </span>
<span>Дрожащие огни печальных деревень; </span>
<span>Родина. </span>
<span>Люблю отчизну я, но странною любовью! </span>
<span>Не победит ее рассудок мой. </span>
<span>Ни слава, купленная кровью, </span>
<span>Ни полный гордого доверия покой, </span>
<span>Ни темной старины заветные преданья </span>
<span>Не шевелят во мне отрадного мечтанья. </span>
<span>Но я люблю -- за что, не знаю сам -- </span>
<span>Ее степей холодное молчанье, </span>
<span>Ее лесов безбрежных колыханье, </span>
<span>Разливы рек ее, подобные морям; </span>
<span>Проселочным путем люблю скакать в телеге </span>
<span>И, взором медленным пронзая ночи тень, </span>
<span>Встречать по сторонам, вздыхая о ночлеге, </span>
<span>Дрожащие огни печальных деревень; </span>
<span>Люблю дымок спаленной жнивы, </span>
<span>В степи ночующий обоз </span>
<span>И на холме средь желтой нивы </span>
<span>Чету белеющих берез. </span>
<span>С отрадой, многим незнакомой, </span>
<span>Я вижу полное гумно, </span>
<span>Избу, покрытую соломой, </span>
<span>С резными ставнями окно; </span>
<span>И в праздник, вечером росистым, </span>
<span>Смотреть до полночи готов </span>
<span>На пляску с топаньем и свистом </span>
<span>Под говор пьяных мужичков. </span>
P.S. Я не считаю литературу и любые виды искусства точной наукой, и внутренний мир или что хотел сказать автор каждый имеет права понимать по своему. ИМХО.
<span>Кажется так</span>
Арман дукенге кирип кетти
Айгул уйди жинап тастады
Маржан сабакта баскаша ой ойлап отырды
Алмат сабакта уйыктап калды
Инаббат кушти сурет салып еди
Директор сабакка келип кетти
Фарида спортзалга биринши жугирип келди
Даулет баринен жогары секирип еди.