ниги представляють собою цілий світ цікавого і захоплюючого. Книжкова справа завжди було в пошані у мудреців і шанувальників знання. Кожен, хто прагнув до знань і любив книги завжди користувався повагою у людей. Любов до книг приносить неоціненну користь для душі. Розвиваючись, людина приносить користь не тільки собі, а й всього навколишньму світу. Адже він може зробити стільки всього корисного, застосовуючи свої знання на ділі.
У давні часи люди, що займаються грамотою, відчували себе частиною всієї Земної мудрості. Раніше авторами творів та інших рукописів могли виступати люди тільки з відповідним рівнем знання. Вони могли правильно записати і передати свої знання. Такі люди завжди вкрай трепетно дбали про долю свого народу і Батьківщини.
Книги - це скарб для людини. Це справжнісінький скарб, так як книги допомагають нам удосконалюватися і ставати краще. Займаючись читанням книг, ми проживаємо не тільки своє життя, а й десятки інших життів і доль.
Кожен з нас має свою улюблену книгу, яку приємно перечитувати. У кожного є свої улюблені герої і образи, на які ми хочемо бути схожими у майбутньому.
Читання - дорога мандрівок, яка відкрита для кожного, хто побажає по ній подорожувати.
Вечером...
Можно посидеть у окна попить молока,а печка как тепла...
60.РУБЛЕЙ И 38 КОПЕЕК ФВЫПОАВОЛРП
Туган ягыма кыш килде
Алтын көз китүгә, таягына таянып, ап-ак сакаллы кыш кунакка килде. Ул акрын гына җир өстенә күбәләк-күбәләк кар яудырырга кереште. Кар бөртекләре, жемелдәшеп, берсе белән берсе уйнап, җир-анага коелдылар. Озакламый җир өсте ап-ак юрган ябынды. Кыш үзенең ак келәмен җәйде. Елгалар, күлләр өсте көзге кебек шома боз белән капланды. Зифа каеннар кар кызларыдай басып торалар.
Узган җәйнең табигый уңайсызлыкларыннан тәмам аптырап алҗыган урман-кырлар, хәзергә барысы да тукталып торып, киләсе елда эшне яңа көч белән һәм яңача башлап җибәрү өчен ак юрганга төренеп, тирән йокыга талган. Тик песнәкләрнең агач очыннан килеп җитәр-җитмәс нәзек авазлары һәм урман гайбәтчесе — саесканның, юк хәбәрне бар итеп, агачтан агачка сикергәләп, чыркылдап йөрүе генә кышкы урманга бераз җанлылык өрә. Матур кышкы кунакларыбыз — кызылтүшләр инде октябрь ахырында ук килеп җиткәннәр иде. Безнең кышкы урманнар, бакчалар бу матур кошлардан башка бик ямансу булыр иде.
Көзге яңгыр көннәрендә, затлы каурыйларын чылатудан куркып, агач куышында ачлы-туклы гомер уздырган зур чуар тукран, кышкы салкын көннәр урнашкач, һәр көн иртүк торып эшкә тотына: «Тук-тук-тук».
Урман-кырлар өстендә кышкы тантаналы тынлык. Тик басу-кырлар өстеннән туктаусыз агылып торган җәяүле буран гына һәр төбәктә кышкы кырыс тәртипләрнең ныклыгын күзәтеп, барлап йөри. Көннән-көн соңарып чыккан кояш, бераз вакыт салкынча елмаеп, урман-кырларны биләп алган кышкы күренешләргә күз ташлый да, күңелгә ятышсыз вакыйгалардан тизрәк читләшергә ашыккандай, яңадан офыкка таба тәгәри башлый һәм тиздән урман артына төшеп югала.
<span>Тыныч еллар, уңышлы һәм бәхетле еллар килсен! Төкле аякларың белән түрдән уз кыш!</span>