прыгарадны - прыметнік
пры - прыстаўка
гарад - корань
н - суфікс
ы - канчатак
прыгарадн - аснова слова
-----------------------------------
зелень - назоўнік
зелень - корань
нулявы канчатак
зелень - аснова слова
-----------------------------------
ваданос - назоўнік
вад - корань
а - злучальная галосная
нос - корань
нулявы канчатак
ваданос - аснова слова
-----------------------------------
высока - прыслоўе
выс - корань
ок - суфікс
а - суфікс
высока - аснова слова
У садзе, у хаце, на парадзе, у прыродзе ци на прыродзе?
Сякера от слова секчы,грабли от слова грабать,дрыватня от слова дрова
Асабліва прыгожы і сумны беларуская лес у раннія восеньскія дні. На залатым фоне жоўтай лістоты вылучаюцца яркія плямы размаляваных клёнаў, асін. Павольна кружачыся ў паветры, падаюць з бяроз пажоўклыя лёгкія лісце. Ад дрэва да дрэва працягнуты тонкія серабрыстыя ніткі ліпкай павуціння. Ціха ў восеньскім лесе. Шамаціць пад нагамі апалае сухая лістота. Сее – дзе чырванее капялюшык позняга подосиновика. Тонка просвистит рабчык, прокличут высока ў небе лятуць вушаком жураўлі. Што – то сумнае, развітальнае чуецца і бачыцца ў восеньскім лесе. Чысты і празрысты восенню паветра, празрыстая вада ў лясных ручаях. Бачны кожны каменьчык на дне. Яшчэ цвітуць познія восеньскія кветкі. Рыхтуюцца да адлёту пявучыя птушкі. Не – не – затрашчыць ў лесе дрозд, застучит на сухім дрэве працаўнік дзяцел. Яшчэ зялёны, губляючы саспелыя жалуды, стаіць на краі лесу стары магутны дуб. Але ўжо агаліліся вяршыні бяроз. На цёмным фоне суцэльнага яловага лесу выразна бачныя яркія фарбы клёнаў і асін. Ужо абляцелі, плаваюць на вадзе лёгкія пажоўклыя лісце іў. Добра ў восеньскім квяцістым лесе, доўга не хочацца сыходзіць з яго, развітвацца з залатымі восеньскімі днямі
Прабабушка, прадед, паламау , параунау , праиграу . паляжау , палаяу пасядзеу паиграу прачнууся прасадзиу , праварониу