І: у баі, у вестыбюлі, у кашалі, на небакраі, на запясці, аб застоллі, аб корані, у атэлі, у памяшканні, у полі
е: аб журналісце, у блакноце, аб баскетболе, аб гімнасце, на дыване, аб голубе, у кабінеце, на газоне, у кусце, на дрэве
ДзПрыметнік[1] — самастойная часціна мовы, якая абазначае якасць, уласцівасць або прыналежнасць прадмета і адказвае на пытанне «які», «якая», «якія», «чый». У беларускай мове прыметнікі змяняюцца па родах, склонах і ліках.
Назоўнік—гэта часціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытанні: хто?, што?
Косця Кветка — надзейны сябра, вясёлы хлопец, менавіта ён прыдумаў настаўніку чарчэння мянушку Цыркуль. У класе яго, відавочна, вельмі любілі, бо калі ён паступіў у лётнае вучылішча, яны вырашылі зрабіць яму памятны развітальны падарунак. З узростам Косця ўсё больш разумеў старога настаўніка, паважаў яго і прыслухоўваўся да яго слоў. Надпіс натабакеры быў як завет ад Апалінарыя Феакціставіча: “— Радзіму нашу любім і абараняць яе павінны, — значылі ўрачыстыя лацінскія словы.
<span>Косця ж станавіўся вайскоўцам, яму трэба было ведаць гэтыя словы. Але ў той дзень гэты лацінскі сказ, які быў напісаны на дошцы, мабыць, запомніў не адзін толькі Косци</span>
прикольно ,непоеятно вопросс