Няма смачнейшай вадзiцы, як з роднай крынiцы.
Маладыя гады,
Маладыя жаданні!
Ні жуды, ні нуды,
Толькі шчасьце каханьня!
Помніш толькі красу,
Мілы тварык дзявочы,
Залатую касу,
Сіняватыя вочы!
Цёмны сад-вінаград,
Цьвет бяленькі вішнёвы, —
І агністы пагляд,
І гарачыя словы!
Будзь жа, век малады,
Поўны сьветлымі днямі!
Пралятайце, гады,
Залатымі агнямі!
Пробую написать на беларуском
яна дае раскрыцца чалавеку, як гаворыу Францiшак Багушэвiч " мова - гэта адзенне душы "
как то так
Я прыйшоў дадому пасля вясёлага дня ў школе. Пераапрануўся, паклаў свой партфель ля тумбачкі і лёг спаць. І тут я чую чыё-то спевы. Я спачатку падумаў, што мне пачулася. Але яно ўсё гучала і гучала прыгожымі рознакаляровымі гукамі. І паглядзеў у акно, і здзівіўся: Гэта ж зоркі спяваюць! Зараз зразумела, чаму так прыгожа ... Пасля гэтага, я ўвесь сдела дзень думаў толькі аб зорках і аб іх песнях.