Восенню на ўзлессі ўецца верас - расліна з дробным лісцем і маленькімі ліловымі кветкамі
Спыніўся нібы часу бег.
І толькі вецер дзьме старанна,
Бярэдзіць лечаныя раны,
Ганяе неспакойны снег.
Наўкол бялюсенькі абшар.
І да зямлі хіліцца голле.
Упала ў спячку наваколле,
Забыўшыся вясновых мар.
Аднолькава праходзяць дні.
Сціскае сэрца нешта скруха.
І прыслухоўваецца вуха
Да незвычайнай цішыні.
Жалейка(дудка,чаротка,пишчык,ражок)-беларуски народны музычны инструмент сям"и язычковых.У залежнасци ад ьясцовай традыцыи жалейки бываюць розных памерау и формау.Вырабляюцца яны з чароту,жытняй саломы,дрэва,рога,гусинага пяра.Ёсць з игравыми адтулинами и без их.Ф вось без язычка жалейки не бывае.Тэмбр жалейки моцны,рэзки ,"галасьбны".
Слуцкия Ткачыхи
Мэта чытання - бацькоушчына
Тэма твора - выказванне любви да радзимы
Праблемы у творы - Патрыятычныя
Аутарскае пачуцце - захапленне, радасць
Адкуль узникла идэя - Жыццевыя вытоки
Манера аутарскага выказвання: Перадае захапленне, паведамляе пра свой край.
Рысы характара аутара. Даверливы, шчыры.
Эпитэты:
Край родны, прыгожы
Милы кут
Ветлых берагоу
Божый свет
Крыничныя хвали
Старыя Бярозы
Метафары:
Прастор думае
плачуць лозы
нивы гутарки вядуць
пахнуць грэчки
Бярозы адзначаюць пуць
Быры-лясы удуць
Есць словы з пераносным значэннем.
Тлумачэнне назвы твора.