В моём городе Суме всё так красиво,чисто люди ходят улыбаются.Еще там свежий воздух там дома красивые,деревя.
Я общаюсь с родными и друзьями вежливо,культурно,не перебиваю,выслушиваю их до конца.С домашними животными я не общаюсь,ибо я не наркоман (ложь).Когда общаюсь с иностранцами,всегда держу смартфон с включенным переводчиком на голосовой прослушке под рукой,чтобы он мне все переводил, и я все понимал(а)
Я остался без работы что мне делать? Нету еды , плата за квартиру , долги. Я отчаялся и пошел на улицу попрошайничать. Люди смотрели на меня косо. Мне было очень неприятно. Ко мне подошла старая бабушка и положила мне 500 рублей. Мое внутреннее чувство совести сказало не брать эти деньги , я отдал деньги бабушке и пошел домой ни с чем. Я себя ужасно чувствую. Я сам был виноват что меня уволили с работы.
Государственная Третьяковская галерея — один из замечательных русских музеев, самая крупная сокровищница изобразительного искусства. В ее собрании насчитывается около 60 тысяч произведений живописи, графики и скульптуры от XI века до наших дней.
Своим существованием галерея обязана Павлу Михайловичу Третьякову. Он был не просто собирателем, он пристально следил за развитием русского искусства, радовался его успехам, заботился о том, чтобы лучшие произведения, отмеченные талантом, попадали в его собрание. Да и сами художники считали за высокую честь, чтобы их работы попадали именно к Третьякову. Передовые мастера России: Перов, Крамской, Суриков, Репин и другие — видели в нем человека, страстно преданного интересам русской культуры. Они высоко ценили его намерение превратить частное собрание в национальный музей.
К 80-м годам собрание Третьякова значительно переросло рамки личной коллекции, и он сделал его доступным для общественного обозрения. В 1892 году Павел Михайлович передал свое собрание, а также коллекцию, завещанную ему братом С. М. Третьяковым, в дар Москве.
Ныне в Третьяковской галерее широко, многообразно представлено и современное изобразительное искусство: живопись, графика, скульптура ведущих художников всех стран бывшего СНГ.
«Галиябану» драмасында мәхәббәткә табынган геройлар
«Галиябану» әсәрен Мирхәйдәр Фәйзи 1916 елда яза. Ул башта «Сәгадәтбану» дип исемләнгән була, әмма үзгәрә. Нәрсә сәбәп булган икән? Галимнәр, бәлки, бу хакта ачык беләдер, ә мин менә кыз исеменә салынган мәгънә дип уйлыйм. Пьеса героинясы үзе теләгән бәхеткә ирешә алмый бит. Шулай булгач, аны «бәхетле кәләш» дип йөртмәү, «бөек кыз» дип атау хәерлерәк. Һәм бу исем Галиябануның җисеменә дә бик ятышлы.
Инде Галиябану дидеңме, күңелгә Хәлил килә. Бер-берсен сөйгән кыз һәм егет саф хисле, хезмәт сөючән, гаделлек яклы геройлар булып истә калган. Җырга-биюгә дә бердәй оста алар. Бик тә пар үзләре. Күкләрдә очып йөриләр. Табигатьтә, кош һәм җыр телендә аңлашалар. Мәхәббәтне югары күтәрәләр, илаһилаштыралар, хисләрен һич кенә дә җиргә төшерәселәре килми.
Араларына тәкәбберлеге белән даны чыккан Исмәгыйль кергәч, без аның аларны аерасына ышанмыйбыз, бары тик, вакыйгалар ниндирәк юнәлеш алыр икән, диебрәк кенә көтәбез.
Пьеса ахырында ярсыган Исмәгыйль Хәлилне атып үтерә. Ә бит Хәлил бу эшне алданрак эшли алган булыр иде. Ул яхшылык белән җиңәренә ышана, Галиябану сүзеннән чыгарга теләми. Шактый гына горур да бит әле егетебез. Мескен кешене үтерү аның намусына тия.
Ике егет бер үк шартларда үзләрен төрле рәвешчә тота. Исмәгыйль, җиргә ташланган револьверны алып, көндәшенә атарга түбәнсенми. Һәм Хәлилнең егетлеге безнең каршыда тагын да калкуланып киткәндәй була.
Хәлилнең кыз белән үзе арасындагы мәхәббәтнең үлемне дә җиңәчәген, мәңгелек икәнлеген әйткәне раслана. Сөйгәне үтерелгәннән соң, Галиябану: «Үземне суга атып булса да, аңа бирелмәм»,— ди. Димәк, ул да мәхәббәте хакына хәтта үләргә әзер.
Хәлил һәм Галиябануның бер-берсе белән хушлашкан минутлары бик тетрәндергеч.
Хыялланыр дәрәҗәгә җиткән кызга, Хәлилнең төсе, яратулары билгесе булып, «Галиябану» җыры кала. Бу җыр аларның бер-берен унөч яшьтән сөюләре хакында. Үсмерлек чорына атлаганда яралган, ныгыган һәм йөрәкләрдән җуелмаслык мәхәббәт хакында.
Галиябану аны Хәлил «исеменә мәңгелек бүләк» дип атый.
«Галиябану» драмасы тормышка ашмаган хыяллар, мәхәббәткә табынган геройлар язмышын сөйли, дип сүзне йомгаклыйсы килә.