<span>Кожны час года выдатна па -свойму. Я , напрыклад , люблю блукаць зімовым ціхім вечарам па заснежаных вуліцах і любавацца прыродай , якая заснула да вясны. Я выходжу на вуліцу. Дыхаецца глыбока і свежа. Дрэвы пакрытыя шапкамі снегу. На верхавінах - снежныя піраміды. Сонца ўжо зайшло , і неба на гарызонце далікатна- ружовае . Непрыкметна цямнее , і на вуліцах запальваюцца ліхтары. Ад іх святла снег іскрыцца маленькімі агеньчыкамі . Я іду па вячэрняй вуліцы і любуюся зімовым пейзажам . Жамчужынка - сняжынкі ціха падаюць мне на далоні . Па-мойму , няма нічога цікавей , чым любавацца іх мудрагелістай формай. А снег усё ўзмацняецца . І вось ўжо не іскрыстыя кропелькі , а мудрагелістыя шматкі падаюць з неба. А падзьме ветрык - і сярэбраная пыл круціцца ў паветры. Мне здаецца , мільёны маленькіх алмазаў ўюцца пад вулічнымі ліхтарамі. Падымеш галаву - і ўбачыш крыштальныя ледзяшы незвычайнай формы. У двары чуецца нейкі шум. Гэта дзеткі радуюцца які выпаў снезе. Некалькі хвілін - і гатова снежная баба з венікам у руцэ. Але мне пара вяртацца . Я атрымала незвычайны зарад бадзёрасці . Як быццам матушка -зіма ўдыхнула ў мяне новыя сілы. Зімовы вечар , я думаю , непаўторнае па прыгажосці і адчування час.</span>
Когда мы на даче копали землю,мы находили в ней много дождевых червей
<span>Хан Бату ў казцы Ўладзіміра
Караткевіча «Лебядзіны скіт» — злы, мудры , ваяўнічы, жорсткі, сваянраўны,
бессардэчны, ганарлівы, карысны і, бясчэсны. Ён пapaўнoўвae нapoд рускай зямлі
ca cтaткaм, y якiм кoжны, як жывёлa, дyмae тoлькi пра тое, каб з’есці іншага,
пакуль не з’елі яго. Ён здзeклiвa выкaзвaeццa пpa пaлoнныx, якiя xyткa зaбyдyць
cвaю мoвy i cвaю зямлю. Гэта гаворыць пра яго як пра чалавека, упэўненага ў
сабе, ганарлівага і чэрствага — ён атрымлівае асалоду ад сапраўднага моманту,
адчувае сябе пераможцам і не думае пра будучыню.</span>
В решебу посмотри!!!!!!!!!!!
Стаиць каля вяликай (-ай,р.склон) плошчы, купаецца у́ шырокай(-ай,м.склон) рацэ, пачаставау́ салодкай(-ай,т.склон)грушай, дапамог любимай (-ай.д.склон)матули, расцвиу́ у густой(-ой, м.склон) траве, прысели перад дальняй(-яй,т.склон) дарогай