№2
1.Молодец среди овец, а на молодца - и сама овца.-"Волк на псарне" Ивана Крылова.2.По себе не судят."Лягушка и вол " Ивана Крылова.
3.Где родился, там и сгодился. -" Щука и Кот" Ивана Крылова.4.Как аукнется, так и откликнется.-""Стрекоза и Муравей" Ивана Крылова.5.Не пори, когда шить не умеешь. -"Квартет" Ивана Крылова.6.Не рой другому яму, сам в неё попадёшь.-"Чиж и Голубь" Ивана
Крылова.
№5)Мораль басни ,,Свинья под дубом" -Не руби сук,на котором сидишь,не плюй в колодец.Своими словами-не делай зла,тому где тебе делают добро,уважай того,кто тебя кормит.
<span>«Кольца Альманзора» — фильм-сказка режиссёра Игоря Вознесенского, снятый в 1977 году по произведению Тамары Габбе «Оловянные кольца» . Премьера состоялась в январе 1978 года. </span>
Любовь – это прекрасное чувство в нашей жизни. Без нее нельзя
обойтись. Любящий человек светится от счастья. Любовь бывает разной: к
людям или к вещам, к животным. В своей жизни мы должны что-то любить,
это просто необходимо для того, чтобы наша жизнь становилась яркой,
цветущей, красочной, романтичной. Любовь вдохновляет на новые шаги и
подвиги.
Мы можем любить что угодно или кого угодно. Ну конечно, первая
самая важная любовь - это наша любовь к родителям, вторая - к Родине. А
дальше мы уже сами выбираем. Нам нравится та или иная музыка, книга,
фильм. Цветы, животные и т. д. и т. п.
Казахский :
1. Ағайын – алтау, ана – біреу.(Родни много, а мать – одна).
2. Дос құшағы – жаз.(Объятия друга – лето).
3. Ас – адамның арқауы.(Еда человеку силу даёт).
На русском :
1. Без труда не выловишь рыбку из пруда 2.Семеро одного не ждут
3.Не всё то золото ,что блестит
На украинском :
1.Дірявого мішка не наповниш.Дырявый мешок не наполнишь
2.Багатій не відає — як бідний обідає.Богатый не видит, как бедный живет.
3. Гнила дошка цвяха не приймає.Гнилая доска и гвоздя не удержит.
З гэтых радкоў становiцца зразумелым, чаму аўтар узяў сабе такi псеўданiм — Крапiва. Так, як гэтая «марная трава» гатова апячы кожнага, хто датыкнецца да яе, так i пiсьменнiк не можа моўчкi прайсцi каля любой заганы чалавечага грамадства, абавязкова «апячэ» таго, хто з'яўляецца парушальнiкам дысцыплiны. Вялiкага майстэрства дасягнуў Кандрат Кандратавiч Крапiва ў жанры байкi.
<span> Выкрыццё нейкай заганы праз смех, на маю думку, больш дзейснае, чым проста указание на гэтую загану. На такi метад людзi звычайна рэагуюць хутчэй. Напэўна, так думаў i сам паэт, таму самых злосных парушальнiкаў дысцыплiны ён рабiў героямi сваiх баек. </span>
<span> Хто толькi не трапляўся на вострае пяро Крапiвы: гультаi, дэмагогi, кар'ерысты, тыя, хто любiў пажывiцца зачужы кошт, невукi... Вельмi часта пiсьменнiк браў нейкую прыказку i раскрываў яе сэнс у баечнай алегорыi. Гэта можна сказаць пра байку «Дзед i баба». У аснове яе прыказка «Баба з воза — каню лягчэй». У гэтай байцы Крапiва асудзiў тых людзей, якiя толькi робяць выгляд, што працуюць, а на самай справе яны толькi перашкаджаюць у рабоце. </span>
<span> У байцы «Саманадзейны конь» аўтар раскрывав сэнс прыказкi: «Вялiкаму каню — вялiкi хамут». Крапiва высмеивав тут такую рысу характару чалавека, як саманадзейнасць. Аўтар сцвярджае, што кожны чалавек, перш чым узяцца за якую-небудзь справу, павiнен добра падумаць: хопiць у яго розуму i сiлы справiцца з гэтай работай цi не. Кожны чалавек павiнен займаць месца суразмерна са сваiмi магчымасцямi. У адваротным выпадку ён будзе выглядаць так смешна, як той плюгавенькi конiк з байкi, што палез у вялiкi хамут. </span>
<span> Многiя радкi, якiмi Кандрат Крапiва заканчваў свае байкi, сталi крылатымi выразамi. Узяць хоць бы байку «Дыпламаваны баран», якая мне вельмi спадабалася. У гэтым сатырычным творы пiсьменнiк выкрыў такiя чалавечыя заганы, як тупасць, невуцтва i разам з тым iмкненне да славы, да незаслужанага гонару. Вось як гаворыць К. Крапiва пра такiх людзей: «Другi баран — нi «бэ», нi «мя», а любiць гучнае iмя». </span>
Прайшло ўжо шмат гадоў з таго часу, калi пiсалiся байкi Крапiвы, аднак актуальнасць iх не знiкла i сёння. Шкода i крыўдна, але ў нашым грамадстве зараз хапае i дыпламаваных бараноў, i махальнiкаў iвановых, i саманадзейных коней. А пакуль ёсць гэтыя заганы, то не будуць трацiць свайго значэння i байкi Крапiвы. Хай сабе яны i не выкараняюць з нашага грамадства пералiчаныя вышэй недахопы, аднак не даюць людзям забыцца на тое, што гэтыя з'явы — не нормы жыцця, з iмi трэба змагацца.