Музай для Максіма Багдановіча стала Ганна Какуева, сястра ягонага аднакласніка, таленавітая піяністка. “Зорка Венера… ” не мае свайго адрасанта, аднак такі бліскучы раманс мог напісаць чалавек, сэрца якога “напаткала” палкае і моцнае юначае пачуццё.
Творчасць Максіма Багдановіча — гэта цэлае жыццё. У зборніку "Вянок" выявіліся мары, спадзяванні паэта, яго інтымныя пачуцці, шчырыя прызнанні ў любві да роднай зямлі. Значнае месца ў творчасці паэта займае інтымная лірыка. Каханне — пачуццё бязмернай павагі да жанчыны, выражэнне гуманнасці і высакароднасці чалавека, крыніца яго лепшых імкненняў. У творах М. Багдановіча гэта пачуццё сагрэта асаблівай цеплынёй, шчырасцю. Сапраўдным паэтычным шэдэўрам інтымнай лірыкі з'яўляецца раманс "Зорка Венера". Ён кранае глыбокай задушэўнасцю, душэўнай чысцінёй, праўдзівасцю выказаных пачуццяў. Лірычны герой твора (юнак) засмучаны тым, што павінен расстацца з любай дзяўчынай. Ён абяцае, што ў далёкім краі, куды едзе, усё сваё жыццё будзе помніць каханую. Пра яе будзе напамінаць і Венера, якой, безумоўна, вядома пра пакуты разлучаных сэрцаў:
Глянь іншы раз на яе, — у расстанні
Там з ёй зліём мы пагляды свае.. .
Каб хоць на міг уваскрэсла каханне,
Глянь іншы раз на яе.. .
<span>Сімвалам кахання ў рамансе выступае Венера. Краса вячэрняга неба, яна настолькі моцна ўплывае на ўнутраны стан чалавека, што можа нават з'яднаць позіркі і пачуцці закаханых людзей, якія знаходзяцца ў расстанні</span>
Травка видела и понимала своё счастье в том что она может помогать людям в беде. травка прибежала к болоту и увидела Митрашу. Митраша увидев травку начал ласково её звать и заманивать к себе. -"ну голубушка еще, еще! ползи ползи! "травка приблизилась к Митраше и он резко схватил её.травка с безумной силой рванулась, и она бы вырвалась из рук маленького человека, если бы тот, уже достаточно выволоченный, не схватил её другой ногой за другую ногу. травка вытащила Митрашу из болота. и когда она услыхала -"иди же теперь ко мне моя затравка! "то перед нею стоял прежний Антипыч. травка помогла детям найти друг друга.
Http://neznaika.pro/life.html
Мой друг, мой ангел, помоги мне. Ведь эта жизнь так нелегка. Мне нужен кров, мне нужен хлеб и добрая семья. А за окном так воют ветры. И до рассвета два часа. Пишу стихи, в уме забота. Работа завтра ждет меня. Приходишь поздно, встаешь рано. А дома только лишь поесть. Мой ангел, я лишь выживаю. Прошу тебя, услышь меня!