Та,на которой Маленький принц стоит на своей планете.Запомнился,так как напоминает мне цитату из Симоненка:"Мы не множество стандартных "я",а множество разных вселенных."Вам нужны только картинки самого Экзюпери?)
Хы."Мцыри"?
В произведениях Лермонтова практически всегда есть романтизм(чувства героя и описание природы,связь между человеком и природой)
потому что так он (герой)делится своей болью,переживаниями
чаще всего герои Лермонтова одиноки,поэтому природа-их близкий друг
В.П.Астафьев ведет автобиографической описание жизни в сибирской деревне в трудные предвоенные и военные годы.
Описание главного героя:
Он рос сиротой его воспитывали бабушка и дедушка жизнь была тяжелая наполненное яркими событиями сохранившееся в памяти героя .Люди в деревне были небогатые , жили скудно, питаясь дарами леса и продуктами своего хозяйства.
Герой хотел побыстрее прихода весны,ведь надеялся,что с приходом тепла он снова сможет ходить и ревматизм *отпустить* его.
Благодарен учителю который принес ему фотографии в подарок ведь школьная фотография : это единственное память о своей школе, школьных друзьях и учителях.
Именно так понимает автор суть деревенской фотографии - это *настоящая история *,*своеобычная летопись нашего народа*.
Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу.
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
<span>Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.</span>