Меня зовут ....., и я живу в поселке...... .
Он не большой (маленький) , жители в нем очень дружные! Мы с друзьями любим гулять и играть на улицах нашего поселка. Даже когда я вырасту, ни за что не забуду мой поселок.
Менің кейбір замандастарым ,,қашан тұргым келеді, сонда тұрамын, қашан сабақ оқығым келеді ,сонда оқимын ,, деп айтады.
Мои некоторые ровесники говорят ,,когда захочу встать ,тогда и встану, когда захочу уроки учить ,тогда и учу.
Менин елим- Казакстан!
Мен Казакстан Республикасынын азаматымын. Казакстан оте адеми, улкен жане кызыкты ел. Быздын елдин тарихы киын болганмен бирак оте кызыкты. Осы жылы Казакстанга 25 жыл толды. Бул биздин елге улкен мереке. Казакстан тауелсиздикке онай келген жок, талай киындыктан откен. Биздин жерди жонгарлардан коргаган, коптеген шайкастардан женген. Казыргы дамып келе жатканымызга Н.А. Назарбаевтын аркасы, оган коп рахмет. Енди болашакта елди биз дамытуымыз керек. Мен биздин Казахстанды оте жаксы коремин, бул менин туган жерим
Жаздын жайдарлы куни еди.аслан мен арлан бирге одоп ойнап журген.бир кезде аслан байкамай акмарал татенин терезесине доп лактырып калып еди, терезе шагылып калды. Аслан допты Арланга лактыра салып ози кашып кетти. Сойтип далага Акмарал тате шыкты.
-Ким менин тереземди шакты деп урысты.
Сонда Акмарал тате Арланнын колындагы допты корип
Ааа сен екенсингой-деп колынан устап алып кетти.Ол сойтип ози кинали ози кинали деп коймады.Бирак Акмарал тате онын созин уга алмай койды.Сонда Арлан Аслан лактырганын айтып кинали болмады.