Я как-то вышла погулять,
Захотелось вдруг мне спать
И легла-то я под лавочку,
Не предупредила мамочку.
По двору искала мама,
Волноваться очень стала.
Я под лавкой сплю да сплю
Ничего не говорю.
Меня ищет весь уж двор.
Посмотрели за забор,
Под машины заглянули
И в квартиру к дяде Юре.
Тут мальчонка проходил,
К лавочке той подходил.
Заглянул под лавку он,
Закричал на весь район.
"Тётя Оля, Дядя Юра
Деда Коля, баба Шура,
Я нашёл её, нашёл!"-
Все сказал, а сам ушёл.
Как все были очень рады
Большей не было <em>отрады*</em><u>
</u>Побросали все заботы
Было петь, плясать охота.
Я проснулась, не пойму
Что за праздник и кому?
Веселится весь наш двор
Мама, что это за сбор?
Меня сильно наказали.
А за что? Сама не знаю.
Этот стих кончается,
Рассказ лишь начинается...
@JanaFrancisko (Это я)
* <em>отрада</em> -<span> радость</span><span>, удовлетворение
</span>ЗАПРЕЩЕНО КОПИРОВАТЬ КАК СОБСТВЕННОЕ ПРОИЗВЕДЕНИЕ В ЦЕЛЯХ ПРОСЛАВЛЕНИЯ. Но я разрешаю конкретному человеку, которому я отвечала, написать его в домашней работе или т.п.
Золотая рыбка русский, падчерица - татаро- казакская , царевна- лягушка русская
Весьма своеобразное, но было. Ведь появилась же откуда-то наскальная живопись, глиняные фигурки, украшения из когтей -зубов животных
Татар халык шагыйре Габдулла Тукай (Габдулла Мөхәммәтгариф улы Тукаев) 1886 елның 14 апрелендә элекке Казан губернасы Мәңгәр волосте (ТАССР Арча районы) Кушлавыч авылында туа. Кечкенәдән ятим калган Габдулла, кулдан-кулга йөреп, балачагын Сасна, Өчиле, Кырлай авылларында уздыра. Башлангыч белемне Кырлай авылы мәдрәсәсендә ала.
1895 ел башыннан Тукай Уральск шәһәрендә яшәүче туганнары гаиләсендә тәрбияләнә. Биредә ул татар халык иҗатын һәм әдәбиятын җентекләп өйрәнә, гарәп, фарсы, төрек, рус һәм башка халыкларның әдәбиятлары белән таныша, рус теле аркылы Көнбатыш классик әдәбияты казанышларын үзләштерә. Үзе дә беренче шигырьләрен иҗат итә.
Уральскидагы әдәби-мәдәни хәрәкәт Тукай тормышында хәлиткеч роль уйный. 1905 елгы революция дулкыны белән зур әдәбиятка килеп кергән әдип монда җәмәгать эшлеклесе, журналист, тәрҗемәче һәм шагыйрь буларак формалаша.
1907 елның көзендә Тукай Казанга кайта. Ул үлемсез әсәрләренең күбесен шушында яза; профессиональ революционерлар даирәсенә керә; татар культурасының революцион-демо-кратик канатын җитәкләүгә алына. Шагыйрьнең сугышчан шигърияте һәм иҗтимагый, әдәби процессларның иң четерекле проблемаларына багышланган публицистик чыгышлары әдәби-мәдәни хәрәкәтнең төп юнәлешен билгеләүче көчкә әверелә.
<span>Габдулла Тукай 1913 елның 15 апрелендә Казанда үпкә авыруыннан вафат була. Тукай татар халкының яңа реалистик әдәбиятына һәм хәзерге заман татар әдәби теленә нигез салучы булды. Шагыйрь иҗтимагый прогресска хезмәт итүне үзенең гражданлык бурычы итеп санады; кыска гына гомер юлында күпкырлы иҗаты белән татар культурасы тарихында яңа эпоха ачты.</span>