Крузенштерн Иван Фёдорович (1770— 1846), мореплаватель, адмирал (1842 г.), руководитель первой русской кругосветной экспедиции, исследователь дальневосточного побережья.Родился 19 ноября 1770 г. в имении Хагиди в Эстляндии (ныне в Эстонии). Окончил Морской кадетский корпус в Петербурге (1788 г.). Участвовал в сражениях против шведов. Затем служил добровольцем в английском флоте: воевал с французами в Атлантическом океане у берегов Северной Америки, ходил к Антильским островам, в Индию и даже в Южный Китай.Организовать собственную экспедицию Крузенштерну удалось не сразу: первый проект (1799 г.) правительство Павла I отклонило. Зато второй (1802 г.) был принят Александром I. Плавание продолжалось больше трёх лет: корабли «Надежда» и «Нева» вышли из Кронштадта в конце июля 1803 г., пересекли Атлантический, затем Тихий океан, исследовали Дальний Восток и через Индийский океан и Атлантику вернулись домой 19 августа 1806 г.
Что за произведение хоть?
1. добрая, и загадочная.
2. противная, страшная, злая.
Вуліца сучаснай неперспектыўнай вёскі. Хата. Пад вокнамі лавачка. Злева, каля плота, стары рыпучы журавель. Толькі-толькі пачынаецца дзень. Павольна выходзіць Мульцік з вядром. Размаўляе з сонцам, запрашаючы яго зірнуць на зямлю. Потым вядро за вядром чэрпае з калодзежа ваду, гаворыць, звяртаючыся то да былых аднавяскоўцаў, то да сонца: «Думаеш, глупствам займаюся? Няма каму ваду з калодзежа браць... Раз'ехаліся ўсе... А калодзеж жывы павінен быць... 3 яго чэрпаць трэба, каб вада ў зямлю не пайшла, каб не застаялася... Во я і выбіраю штодня... За былых сваіх суседзяў, за дзяцей іх і за свайго сына...» Успамінае ўласнае жыццё: «...Тры вайны адпляскаў, шабляй махноўцы секлі, кулакі ў трыццаць другім цвікамі на кладзішчы да крыжа прымацавалі, на фінскай ногі адмарозіў, у партызанах немцы расстрэльвалі, потым ваяваў — два разы параніла, тры разы кантузіла... Двух дзетак за вайну пахаваў... і хату пярун паліў, і карова здыхала, і жонка памерла, і сын апошні гадоў пяць пісем не піша...»
Падыходзіць Ганна. Расказвае, што ў сне бачыла свайго старэйшага, Іваньку, які на вайне прапаў без весткі. Мульцік супакойвае суседку, што гэта добры сон. Старыя панеслі ваду кожны ў свой двор.
Да калодзежа з чайнікам ідзе Гастрыт. Кліча Васіля і пытаецца ў яго, калі той памрэ. Не верыць, што Мульцік не баіцца смерці. Як звычайна пры сустрэчах старыя пачынаюць спрачацца. Раптам Мульцік заўважае на дарозе ў вёску чалавека. Удваіх напружана ўглядаюцца, але чалавек паварочвае ў іншы бок.
паведамляе, што Піліп дазволіў і яна пойдзе да Васіля.
Поздравляю вас/тебя с великим праздником.Пасха всегда была и будет очень радостным праздником.Желаю этот светлый праздник отметить с семьёй.желаю бытьвсегда чесным и счастливым.И РАДОВАТСЯ СОЛНЦУ И СВЕТЛОМУ ДНЮ.ЛЮБИТЬ И УВОЖАТЬ СТАРШИХ.ЖИТЬ В МИРЕ С ДРУЗЬЯМИ.