Колькi галосных у слове, столькi i складоу. Напрыклад: фар-ба (2 галосныя лiтары - 2 склады)
У Толіка сёння дзень нараджэння. Дваццаць гадоў споўнілася.
Прыемна было б, каб сёння, як толькі ён прыйдзе ў цэх, акружылі яго
рабочыя і сціпла, па-мужчынску павіншавалі. Каб майстар Антон, з
якога трэба абцугамі словы выцягваць, таксама падышоў да Толіка,
паціснуў руку і ўсміхнуўся. Толькі гэтага не будзе па той простай
прычыне, што ніхто не ведае, якая сёння ў Толіка дата.
Дзень прайшоў звычайна. Калі Толік выйшаў за прахадную, то
задумаўся, куды сябе падзець, чым заняцца. У пустую кватэру ісці не
хацелася. Што там рабіць? Можа, у кіно падацца? Але сеанс толькі што
пачаўся, а да наступнага амаль дзве гадзіны. А можа, дадому з'ездзіць?
Заўтра выхадны дзень. А дома добра: выспішся ўволю на духмяным
сене, маці смачных аладак напячэ. Толік канчаткова вырашыў паехаць
у вёску і пакрочыў на аўтобусную станцыю.
Дома яго, як заўсёды, з вясёлым брэхам сустрэў Рудзік. Скуголіў,
круціўся вакол, скакаў яму на грудзі, стараючыся лізнуць твар, нібы
ведаў, які сёння вялікі дзень у яго сябра.
Маці парадкавала ў хляве. Толік прытуліўся да веснічак і задумаўся.
Яму раптам стала не па сабе ад той думкі, што ён, быццам госць,
прыязджае ў сваю вёску, у родны дом. I навошта было ехаць у той
горад? Хіба ў калгасе не было працы? Жыў бы зараз у бацькоўскай
хаце. I маці лягчэй было б. А то гадавала, гадавала дзяцей, а прыйшоў
час — і пагаварыць няма з кім.
Нарэшце маці выйшла з хлява, паставіла ля калодзежа вядро і
пачала мыць рукі. Угледзеўшы сына, усміхнулася, запрасіла ў хату. Там
смачна пахла свежым хлебам, яблыкамі і яшчэ нечым родным,
даўно-даўно знаёмым. Толік патупаў хвіліну каля стала, абвёў вачыма
пакой, нібы шукаў змен, потым распрануўся.
Маці сказала:
— Рэдка прыязджаеш, сынок. Калі б ты сёння не прыехаў, я
пакрыўдзілася б.Дополнен 1 год назадУ Толика сегодня день рождения. Двадцать лет исполнилось.
Приятно было бы, чтобы сегодня, как только он придет в цех, окружили его
рабочие и скромно, по-мужски поздравили. Чтобы мастер Антон, с
которого нужно клещами слова вытягивать, тоже подошел к Толику,
пожал руку и улыбнулся. Только этого не будет по той простой
причине, что никто не знает, какая сегодня у Толика дата.
День прошел нормально. Если Толик вышел за проходную, то
задумался, куда себя деть, чем заняться. В пустую квартиру идти не
хотелось. Что там делать? Может, в кино податься? Но сеанс только что
начался, а к следующему почти два часа. А может, домой съездить?
Завтра выходной день. А дома хорошо: выспавшись всласть на ароматным
сене, мать вкусных лепешек напечет. Толик окончательно решил поехать
в деревню и зашагал на автобусную станцию.
Дома его, как всегда, с веселым лаем встретил Рудик. Скулил,
вертелся вокруг, прыгал ему на грудь, стараясь лизнуть лицо, словно
знал, какой сегодня великий день в его друга.
Мать упорядочивало в хлеву. Толик прильнул к калитке и задумался.
Ему вдруг стало не по себе от той мысли, что он, будто гость,
приезжает в свою деревню, в родной дом. I зачем было ехать в тот
город? Разве в колхозе не было работы? Жил бы сейчас в родительском
доме. I мать легче было бы. А то растила, растила детей, а пришел
время - и поговорить не с кем.
Наконец мать вышла из сарая, поставила возле колодца ведро и
начала мыть руки. Увидев сына, улыбнулась, пригласила в дом. Там
вкусно пахло свежим хлебом, яблоками и еще чем родным,
давным-давно знакомым. Толик потопал минуту у стола, обвел глазами
комнату, словно искал изменений, потом разделся.
Мать сказала:
- Редко приезжаешь, сынок. Если бы ты сегодня не приехал, я
обиделась бы.
Добры дзень, Анютка!
Як прыемна было атрымаць ад цябе новы ліст. Няўжо табе на самай справе падарылі Шчанюка коллі? Вось выдатна! Як вы яго назвалі? Як ты за ім даглядаць?
На жаль, мае бацькі катэгарычна не згодныя трымаць у доме котку або сабаку, паколькі баяцца воўны, сапсаванай мэблі і шпалераў. А я лічу, што жывёла павінна быць абавязкова - бо колькі радасці, цяпла і любові дорыць яно ўсім хатнім!
Хачу табе сказаць, што я пачала наведваць гурток макрамэ пры нашым клубе. Аказваецца, пляценне ўзыходзіць да старажытнага моряцкому рамяству - вязання марскіх вузлоў. Вяроўку можна афарбоўваць у розныя колеры і плесці з яе цацкі, ўпрыгажэнні, кашпо, сумкі і нават вопратку. Я ўжо прыдумала, якія падарункі зраблю ўсім да Новага года.
Пра апошнія навіны: у нашым класе з'явілася новая дзяўчынка са старадаўнім рускім імем Арына - гімнастка з цырка. У яе ўзрушаючая каса да каленяў. Яна дзіўна таварыская, з ёй адразу ўсё пасябравалі, як быццам вучыліся разам восем гадоў, а не ўсяго толькі тыдзень. Паводле яе запрашэнні мы ўсім класам хадзілі ў цырк. Арына выступала ўзрушаюча, стваралася ўражанне, што яна можа сабрацца ў любую фігуру, настолькі яна гнуткая. Шкада, што яна праз некалькі месяцаў з'едзе ў іншы горад на гастролі, бо цырк не стаіць на месцы.
А яшчэ ў маёй школе хутка адбудзецца традыцыйны конкурс бальных танцаў, і зараз амаль увесь мой клас прападае на рэпетыцыях. Многія нашы дзяўчынкі з першага класа ходзяць на танцы, таму і вальс, і самбу мы ставілі самі. Спачатку баяліся не знайсці падыходных партнёраў, бо самба - гэта вельмі запальны і тэмпераментны танец, але нашы хлопчыкі нас не падвялі. Так што ёсць усе шанцы на перамогу!
Цікава, даведаемся ці мы адзін аднаго праз год? Ці моцна зменімся?
Я з нецярпеннем чакаю твайго ліста. Пішы, што новага адбылося ў тваім жыцці, якія планы на будучыню. Калі будзе магчымасць, выйшлі мне фатаграфію - ты і шчанюк. Бо напэўна ўжо зроблена шмат цікавых кадраў.
На гэтым заканчваю. Да сустрэчы.
Твая сяброўка.