1. Мы паветра не бачым, але яго адчуваем
2. У нядзелю звычайна гуляюць и ходзяць у гости.
3. Сняжынка паляжала на кауняры, але раптам зникла.
У кантрасце паміж пачаткам і канцом твора і хаваецца сэнс яго назвы. Спачатку смяяўся Гарлахвацкі, паціраючы рукі ад радасці, што, дзякуючы страху Тулягі, зможа ў хуткім часе абараніць дысертацыю і закрыць рот тым, хто падазрае яго ў лжэвучонасці і не давярае яму. У канцы смяецца Туляга, задаволены тым, што хапілатакі смеласці і рашучасці перамагчы страх і выкрыць ярага кар'ерыста і невука.
Люблю такую прекрасную пору, как осень... Разноцветные листья, кружат вальс, падая с деревьев, птички поют свои веселые песенки и все вокруг дарит счастья и тепло. Осень - это самое лучшее время для того, чтобы гулять по паркам, красивым улицам, и думать о жизни, думать о чем-то прекрасном... В это время года я больше всего люблю сидеть у окна, завернувшись в тёплое одеяло с горячим какао и захватывающей дух книжкой. Осень - это пора новых встреч, пора знакомств и дружбы. Так прекрасна ранняя осень, но поздняя тоже не уступает. Осень - это самое лучшее время года! Моё сердце навсегда будет отдано именно ей!
Лучшим другом может быть и лучший друг, и даже самый обычный мальчик или девочка, который поможет,успокоит.И этому человеку не нужна слава,деньги, главное, чтобы ты был с ним.
Цэнтральнай праблемай п'есы Аляксея Дударава "Кім" з'яўляецца выздараўленне дзяўчыны Юлі, над жыццём якой навіс дамоклаў меч зоны (відавочна, радыяцыйнай). Але выздараўленне (маральнае) патрэбна і яшчэ аднаму герою – крымінальнаму дзеячу Каралёву.
Характары названых персанажаў увасабляюць фактычна сутнасць гуманізму і бесчалавечнасці: Юля, нягледзячы на абмежаванасць у матэрыяльных сродках, апякуецца яшчэ і трыма дзецьмі, а вельмі заможны Каралёў адчувае недахоп звычайнай дабрыні. Каб зразумець гэта, яму спатрэбілася перажыць шэраг супадзенняў, у якіх галоўную ролю сыграў падлетак Кім – магчыма, у нечым занадта ідэальны, але праўдзіва адкрыты і чалавечны.
Супадзенні толькі знешне, сюжэтна падрыхтавалі глебу для шчаслівай развязкі, таму што галоўным чыннікам стала каханне, якое ўрэшце і паставіла на ногі Юлю.
У сваёй п'есе драматург даводзіць, што любоў і чалавечнасць спараджаюць ланцужковую рэакцыю, якая спрыяе духоўнаму выздараўленню ўсяго грамадства.