Кали люди рашыли што их мова не прыгожая?
Чаму яны так рашыли?
Хто абурауся на сваю мову?
У кого людзи рашыли пазычыць мову?
Як памылиуся чалавек яки хацеу дапамагчы суседу (сябру)?
Якую мову трэба шанаваць, а якую паважаць?
Спыніўся нібы часу бег.
І толькі вецер дзьме старанна,
Бярэдзіць лечаныя раны,
Ганяе неспакойны снег.
Наўкол бялюсенькі абшар.
І да зямлі хіліцца голле.
Упала ў спячку наваколле,
Забыўшыся вясновых мар.
Аднолькава праходзяць дні.
Сціскае сэрца нешта скруха.
І прыслухоўваецца вуха
Да незвычайнай цішыні.
Міша прачнуўся зранку і ўбачыў, што вуліца ўкрытая <u>бялюткім</u> снегам.
Са <u>сваім</u><u>лепшым</u> сябрам я пазнаёміўся яшчэ ў школе.
Калі на вуліцы холадна, мама любіць сядзець ля печы, чытаючы <u>цікавую</u> кніжку.
<u>Рыжы</u> кот павольна перайшоў хлопцу дарогу.
На стале стаіць <u>шкляны</u> слоік.
азначэнні падкрэсленыя
Каб з ручья напицца трэба нахилицца.